جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

مسأله 2241ـ هرگاه با سگ شکارى، حيوان وحشى حلال گوشتى را شکار کند، اين حيوان با پنج شرط حلال مى شود:1ـ سگ طورى تربيت شده باشد که هر وقت آن را براى گرفتن شکار بفرستند برود و هر وقت از رفتن جلوگيرى کنند بايستد، بلکه همين اندازه که سگ را براى شکار تربيت کرده اند کافى است، ولو اين که وقتى چشمش به شکار افتاد خودش حرکت کند و به سوى شکار برود، ولى احتياط واجب آن است که اگر عادت دارد پيش از رسيدن صاحبش شکار را مى خورد از شکار او اجتناب شود، امّا اگر گاهى شکار را بخورد، يا فقط خون او را بخورد، اشکال ندارد.2ـ کسى که سگ را مى فرستد بنابر احتياط واجب بايد مسلمان يا بچّه مسلمانى که خوب و بد را مى فهمد باشد، کسى که نسبت به اهل بيت پيغمبر اکرم(صلى الله عليه وآله) اظهار دشمنى کند مسلمان نيست و شکار او اشکال دارد.3ـ هنگام فرستادن يا حرکت کردن سگ بايد نام خدا را ببرد، ولى اگر از روى فراموشى آن را ترک کند اشکال ندارد و لازم نيست پيش از فرستادن سگ نام خدا را ببرد، بلکه اگر پيش از آن که سگ به شکار برسد نام خدا را ببرد حلال است.4ـ شکار به واسطه زخمى که از دندان سگ پيدا کرده بميرد، بنابراين اگر سگ، شکار خود را خفه کند يا از زيادى دويدن يا ترس بميرد حلال نيست.5ـ کسى که سگ را فرستاده وقتى برسد که شکار جان داده باشد، يا اگر زنده است به اندازه سر بريدن وقت نباشد، امّا اگر زمانى برسد که به اندازه سربريدن وقت دارد مثلاً چشم خود را حرکت مى دهد يا پاى بر زمين مى زند، بايد سر حيوان را مطابق دستور شرع ببرد وگرنه حرام است.