درصورتی‌که براثر روزه بیماری طولانی‌تر و یا درد شدیدتر شود مجاز است روزه را افطار کند.
اگر طبيب بگويد روزه ضرر دارد امّا او باتجربه دريافته است كه ضرر ندارد، بايد روزه بگيرد و در صورت معلوم نبودن ضرر، مىتواند يكى دو روز تجربه كند و بعد طبق دستور عمل نمايد.
هرگاه عقیده‌اش اين بود كه روزه براى او ضرر ندارد و روزه گرفت و بعد از مغرب فهميد روزه براى او ضرر داشته، احتياط مستحب آن است كه قضاى آن را به‌جا آورد.
روزى را كه انسان شك دارد آخر رمضان است يا اوّل شوّال بايد روزه بگيرد، امّا اگر در اثناء روز ثابت شود كه اوّل شوّال است بايد افطار كند هرچند نزديك مغرب باشد.
قضاى یک روز بر او واجب نیست ولى احتیاط مستحب است.دلیل هرچند با عنوان ربط دارد: وظیفه‌ی شخصی که روز آخر ماه رمضان از کشور خود مسافرت کرده اما در مقصد یک روز دیگر از ماه باقی است.
با توجه به اختلاف افق‌ها نمی‌توان عید واحد قائل شد، مخصوصا گاهی که ما نماز عید می‌خوانیم و در منطقه دیگری از دنیا هنوز شب است.
درصورتی‌که با حکم حاکم به‌یقین رسیده قضا دارد ولی کفاره ندارد.
هرگاه حائض یا نفساء بعد از بیدار شدن، متوجه شود که قبل از اذان صبح پاک‌شده، روزه او صحیح است و باید برای نماز غسل نماید
هرگاه زن روزه‌دار بعد از نماز ظهر و عصر مستحاضه شود براى روزه آن روز غسلى ندارد.
احتیاط واجب آن است که روزه‌ها را قضا کند، ولى کفّاره ندارد.
اگر خون یا لکه، در ایام عادت باشد حیض حساب کند و روزه را ترک کند و اگر نیست استحاضه. بعدازآن اگر روشن شد که حیض است روزه را قضا کند.
