جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

روزه وصال این است که انسان افطار نکند و روزه اول را به نیت روزه به‌روز دوم متصل کند که حرام است و در فرض سؤال تنها روزه‌ی روز اول او صحیح است.

روزه گرفتن زن (روزه مستحبی) درصورتی‌که حقّ شوهرش از بين برود بدون اجازه او جايز نيست و اگر حقّ او از بين نرود نيز، بنا بر احتياط واجب بايد با اجازه شوهر باشد

دو روز از سال روزه‌اش حرام است: عيد فطر (اوّل ماه شوّال) و عيد قربان (دهم ماه ذی‌الحجه).

روزه مستحبی اولاد اگر اسباب اذيّت پدر و مادر شود جايز نيست، ولى اجازه گرفتن از آن‌ها لازم نمی‌باشد.

احتیاط آن است که قضا کند و یک مد کفاره عذر نیز بپردازد.

آنچه عرفا ضرر محسوب شود حرام است.

در فرض مسئله گرفتن روزه مستحبى براى شما جایز است ولى سعى کنید رضایت آن‌ها را تا آنجا که می‌توانید جلب کنید.

كسى كه می‌داند روزه براى او ضرر دارد بايد روزه را ترك كند و اگر روزه بگيرد صحيح نيست، همچنين اگر يقين ندارد امّا احتمال قابل‌توجهی می‌دهد كه روزه براى او ضرر دارد، خواه اين احتمال از تجربه شخصى‏ حاصل‌شده باشد يا از گفته طبيب.

روزه سکوت در اسلام مشروع نیست.

هرگاه عقیده‌اش اين بود كه روزه براى او ضرر ندارد و روزه گرفت و بعد از مغرب فهميد روزه براى او ضرر داشته، احتياط مستحب آن است كه قضاى آن را به‌جا آورد.

اگر طبيب بگويد روزه ضرر دارد امّا او باتجربه دريافته است كه ضرر ندارد، بايد روزه بگيرد و در صورت معلوم نبودن ضرر، مى‏تواند يكى دو روز تجربه كند و بعد طبق دستور عمل نمايد.

روزى كه انسان شك دارد كه آخر ماه شعبان است يا اوّل ماه رمضان، اگر می‌خواهد روزه بگيرد بايد به‌قصد آخر شعبان باشد و اگر به نيّت اوّل ماه رمضان روزه بگيرد حرام و باطل است.