بنا را برطرفی که به ذهنش نزدیک‌تر است می‌گذارد و بعد از نماز مسئله را می‌پرسد اگر درست عمل کرده بود نماز او صحیح است و الا اعاده کند.
اگر افق روستا جلوتر از شهر بوده مانعی ندارد و در غیر این صورت نیز با توجه به اختلاف اندکی که وجود دارد و قطعاً قسمتی از نماز خوانده‌شده در وقت قرارگرفته است نمازهای گذشته صحیح است ولی بعدازاین مراعات نمایند.
اگر به‌جایی که وقت نماز ادا باقی است برسد نماز را به نیت ادا بخواند.
در مواردی که وظیفه او نماز احتیاط بوده و بلافاصله بعد از نماز بجا نیاورده است لازم است اصل آن نمازها را به مقداری که یقین دارد تدریجاً اعاده نماید.
می‌توانید در این مسئله از مرجع مشهور دیگری تبعیت نمایید.
نماز را رها کرده و در مکان دیگری بخواند، البته در صورت امکان می‌تواند موقعی که به سجده یا رکوع می‌رود بدون گفتن ذکر کمی حرکت کند تا خارج شود.
درصورتی‌که در زحمت زیاد نباشد در نماز مستحبی نیز باید مراعات شود.
هرگاه کثیر الشک در رکعات نماز به شکش اعتنا کند نمازش اشکال دارد ولی در حال حاضر اگر ارکان نماز اضافه نمی‌شده و در یادگیری مسئله کوتاهی نکرده اعمال گذشته صحیح است و از این به بعد مراعات نماید.
در مواردی که یقین به صحت عمل خود داشته و درواقع باطل بوده چنانچه قاصر باشد عمل او صحیح است البته در غیر از ارکان و طهارت (وضو، غسل و تیمم) و الا باید نماز را اعاده نماید.
در فرض سؤال احتیاط این است که نماز را اعاده کند.
