درصورتی‌که واقعاً مخل روابط زناشويى باشد، حقّ فسخ ثابت است.
تنها در صورت ضرورت قطعی و در فرض منحصر بودن درمان مجاز هستید.
درصورتی‌که زن مقصّر نبوده باشد احتياط واجب آن است كه نفقه او را بپردازد.
می‌توانید وصیت كنيد كه پس از شما اين كار را انجام دهند، ولى در حال حيات جايز نيست.
اگر این مقدار از بیمارى موجب اختلال در عقل او نشده باشد، نقل‌وانتقالت او اشکالى ندارد، و فلج شدن بدن ارتباطى به اختلال فکرى ندارد اما هرگاه واقعاً بیمار بوده، و سرانجام بیماری‌اش سبب مرگ او شده، تصرفات او که شکل بخشش داشته باشد تنها در یک‌سوم مال نافذ است بنا بر احتیاط واجب. و اگر بیمار نباشد و یا آن بیمارى سبب مرگ او نشود تصرفات او به‌طور کامل جایز است، مشروط بر اینکه در صورت بخشش آن را تحویل دهد.
اگر بدون آزمايش تشخيص بيمارى ممكن نيست بايد به سراغ آن برود، (مگر اينكه وقت كافى موجود نباشد)؛ و اگر بيمارى طبق موازين تشخيص داده‌شده و آزمايش براى اطمينان بيشتر است، وجوبى ندارد.
اگر خوف بیماری باشد اشکال ندارد و نماز صحیح است.
وظیفه‌اش آن است كه دخالت نكند و او را به فرد آگاه‌تری هدايت نمايد.
سقط‌جنین در اين موارد اشكال دارد، به‌خصوص كه پیش‌بینی‌های فوق جنبه قطعى ندارد؛ اما بعد از ولوج روح جايز نيست.
این بیمارى از عیوب مجوّز فسخ نکاح نیست.
1-اگر ثابت شود این بیماری مخل جماع است حق فسخ ثابت است. 2-اگر مطلقا دخولی حاصل نشده مهریه تعلق نمی گیرد.
تنها در موردى كه مصالح جامعه به خطر مىافتد لازم است آن را فاش كند و به مسئولين مربوطه اطّلاع دهد.
