صحّت عقد جریره با اشخاص حقوقی
آیا شخص حقیقى مى تواند با اشخاص حقوقى، به عنوان مثال با یک شرکت (مانند بیمه) اقدام به عقد ضمان جریره کند؟
ضمان جریره هم در مورد شخص حقیقى ممکن است، و هم شخص حقوقی .
ضمان جریره هم در مورد شخص حقیقى ممکن است، و هم شخص حقوقی .
ضامن جریره در ردیف متأخّر از طبقات سهگانه ارث است.
در فرض سؤال جایز نیست و باید بقیه مردان که دیوانه نمیباشند، پرداخت نمایند.
این مورد منصرف از خطأ است و علاوه بر آن ضمان عاقله خلاف اصل است و بهقدر متیقن آن اکتفا میشود بنابراین دیه و جبران خسارت بر خود شخص است.
کسى که دیوانه باشد یا قبل از بلوغ مرتکب قتل شود نه قصاص دارد نه زندان؛ مگر مقدارى بهعنوان تنبیه؛ بلکه باید دیه مقتول را عاقله که عبارت از پدر و مردان خویشاوند پدرى هستند، دستبهدست هم بدهند و بپردازند.
ضامن جریره در صورتى باید دیه را بپردازد که هیچ وارثى نداشته باشد، بنابراین بعد از عاقله است نه در ردیف عاقله.
1 ـ فرقى بین ارش و دیه در این جهت نیست.2- جنایات مستقلّه که هرکدام دیه آن کمتر از موضحه است، مشمول حکم عاقله نیست و عاقله ضامن قتل و جراحت موضحه و به بالا است.3- در این فرض که جنایت، جنایت واحده است، شامل میشود.
الف: حقّ چنین کارى را نداشته است.ب: هرگاه قراردادن اسلحه در اختیار چنین کودکى عرفا کار خطرناکى محسوب شود، راهنما در برابر آن مسئول است و اگر خودش کشتهشده باشد دیه ندارد در غیر این صورت دیه بر عاقله است.ج: احتیاط این است که پدر هم شرکت کند و امّا شرکت دیگران قطعى است و طرز تقسیم دیه بین آنها برحسب توانایى و چگونگى امکانات آنهاست که خودشان یا در صورت اختلاف به کمک حاکم شرع، دیه را در میان خود سرشکن میکنند.
اقرار طفل در هیچ حال معتبر نیست، در مواردى که دیه بر عاقله است اقرار بعد از بلوغ اثرى ندارد، نه نسبت به عاقله چون اقرار بر ضدّ آنهاست و نه نسبت به خودش چون فرض بر این است که جنایت مزبور دیهاش بر او نیست ولى در مواردى که دیه بر شخص جانى است (یعنى مادون الموضحه) اقرار مزبور مؤثر است و فرقى بین ممیّز و غیر ممیّز و مراهق و غیر مراهق نیست.
هرگاه دیه سنگین بوده باشد، باید مانند دیه عمد در اجل مناسب پرداخت شود، والا جنبه فورى دارد.
هرگاه در آینده امید قدرت براى او هست، باید تأخیر انداخت و اگر امیدى نیست، باید از بیتالمال پرداخت شود و اگر عمداً تأخیر اندازد و توانایى دارد حاکم شرع میتواند او را مجبور سازد، یا به زندان افکند.
آرى دیه بر عاقله است، ولى سهمى از آن به صغیر یا مجنون نمیرسد.