جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اگر واقعاً وقت نداشته نماز صحیح است و الا باید قضا کند.

در صورتي كه بتواند از اره نصيحت و اندرز هاي دوستانه و محبت آميز از اين كار نهي كند، اولويت دارد ولي در صورتي كه اين راه اثري نداشته باشد و آن زن موجب ضرر وزيان به اوست و اين كار جلوي آن را مي گيرد، مانعي ندارد.‌

فرقی نمی کند، باید معادل ارزش آن ملک را پرداخت کند.‌

رجوع به این افراد مفاسد زیادی دارد لذا در هیچ صورتی جایز نیست.‌

این کار عین نبش قبر است؛ نبش قبر این نیست که بدن نمایان شود، بلکه نمایان شدن جسد پوشیده در کفن هم نبش قبر محسوب می‌شود.

اگر چيزى را به اعتقاد اين‏كه راست است از قول خدا يا پيغمبر صلی‌الله عليه و آله‏ نقل كند و بعد بفهمد دروغ بوده روزه‌اش صحيح است، ولى به‌عکس اگر چيزى را دروغ می‌دانست و به خدا و پيغمبر نسبت داد و بعداً معلوم شد صحيح بوده، روزه‌اش بنا بر احتیاط واجب باطل است.

اگر بعد از تحقيق يقين كند صبح نشده و چيزى بخورد، بعد معلوم شود كه صبح بوده، روزه صحیح است و اگر ماه رمضان باشد قضا واجب نيست.

هرگاه كسى بگويد صبح نشده و هنوز وقت باقى است و انسان به گفته او كارى كه روزه را باطل می‌کند انجام دهد و بعد معلوم شود صبح بوده، در اينجا نيز قضا لازم است.(البته: درصورتی‌که آن فرد انسان موثقی باشد تحقیق بوده و کافی است و قضا ندارد)

كسى بگويد صبح شده و انسان به گفته او يقين نكند يا خيال كند شوخى می‌کند و كارى كه روزه را باطل می‌کند انجام دهد بعد معلوم شود صبح بوده، روزه‌ی او باطل بوده‌اما فقط قضا دارد و کفاره ندارد.

هرگاه شخص عادلى خبر دهد مغرب شده و او افطار كند بعد معلوم شود مغرب نبوده است، باید قضا نماید ولی کفاره ندارد.

هرگاه در هواى صاف به‌واسطه تاريكى يقين كند مغرب شده و افطار كند بعد معلوم شود مغرب نبوده، باید قضا نماید و کفاره ندارد.

احتیاط واجب آن است که روزه‌ها را قضا کند.