جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه روزه‌دار دروغى به خدا و پيغمبر اكرم صلی‌الله عليه و آله و جانشينان معصوم او علیهم‌السلام نسبت دهد خواه با گفتن باشد، يا نوشتن، يا اشاره و مانند آن، بنا بر احتياط واجب روزه‌اش باطل می‌شود، هرچند بلافاصله توبه كند. دروغ بستن به ساير انبيا و فاطمه زهرا عليها السلام نيز همين حكم را دارد.

به‌قصد اقتباس از قرآن مانعی ندارد.‌

اگر در نقل احكام شرعيّه عمداً دروغ گويد، مثلاً واجبى را غير واجب و حرامى‏ را حلال ذكر كند، اگر منظورش نسبت دادن آن حكم به خدا يا پيغمبر صلی‌الله عليه و آله باشد، روزه‌اش بنا بر احتیاط واجب باطل است و اگر قصدش نسبت دادن فتوا به مجتهد است كار حرامى ‏كرده، امّا روزه‌اش باطل نمی‌شود و كسى كه بدون اطّلاع، حكم مشكوكى را نقل می‌کند، نيز همين حكم را دارد.

این حرف مبطل روزه نیست.

روزه باطل نمی‌شود ولی کار خوبی نیست.

درصورتی که به عنوان شروع کار باشد مانعی ندارد ولی درصورتی که به قصد ورود بخواند مرتکب کار حرام شده و روزه او اشکال دارد.

هرگاه قرآن را عمداً غلط بخواند و آن را به‌عنوان کلام خدا به خدا نسبت دهد روزه او باطل می‌شود، بنا بر احتیاط واجب.

درصورتی‌که با توجه به معنای آن گفته باشد مرتد محسوب می‌شود و روزه‌اش نیز باطل است و باید توبه کند.‌

با توجه به این‌که در این زمینه تعمدی نداشته است برای روزه ضرری ندارد.

هرگاه بخواهد خبرى را نقل كند كه از راست يا دروغ بودن آن اطّلاعى ندارد، بايد از كسى كه آن خبر را گفته، يا از كتابى كه در آن نوشته‌شده نقل نمايد، مثلاً بگويد: فلان راوى چنين می‌گوید و يا در فلان كتاب چنان نوشته‌شده است كه پيامبر صلی‌الله عليه و آله فرمود ...

اگر چيزى را به اعتقاد اين‏كه راست است از قول خدا يا پيغمبر صلی‌الله عليه و آله‏ نقل كند و بعد بفهمد دروغ بوده روزه‌اش صحيح است، ولى به‌عکس اگر چيزى را دروغ می‌دانست و به خدا و پيغمبر نسبت داد و بعداً معلوم شد صحيح بوده، روزه‌اش بنا بر احتیاط واجب باطل است.

اگر از شخص روزه‌دار سؤال كنند كه آيا پيغمبر اكرم صلی‌الله عليه و آله چنين مطلبى را فرموده و او عمداً بگويد: آرى، درحالی‌که پيغمبر صلی‌الله عليه و آله نگفته باشد، يا بگويد: نه درحالی‌که پيغمبر صلی‌الله عليه و آله گفته باشد، روزه‌اش بنا بر احتیاط واجب باطل است.