جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اين فرزند متعلّق به صاحبان نطفه و با آنها محرم است و از آنها ارث‏ می‌برد؛ و مورد مادر جانشين به‌منزله فرزند رضاعى او است، بلكه در بعضى جهات نسبت به آن اولويت دارد؛ چرا كه تمام گوشت و استخوان او از وى روييده است. بنابراين حرام است كه بعداً با آن زن و فرزندان او ازدواج كند، امّا ارث‏ نمى‏برد.

باوجود اجداد مادرى، به عموها و عمّه‌ها چيزى نمى‌رسد.

یک‌چهارم اموال آن مرد (به‌غیراز زمين) به زوجه مسلمانش مى‌رسد و بقيّه تحويل حاكم شرع داده می‌شود.

اگر تقدّم آن بر فوت پدر و مادر معلوم نشود حكم به تأخّر آن می‌شود.

مانعی ندارد. اگر خودش با گرفتن آن زمین، حق ارث خود را ساقط کرده باشد و آن زمین را به‌عنوان ارث گرفته باشد دیگر حق ارث ندارد.

اگر پسر و دختر باهم باشند طورى تقسيم مى‏كنند كه هر پسر دو برابر دختر ببرد.

هرگاه وارث ميّت فقط جد و جدّه پدرى باشند، مال سه قسمت می‌شود دو قسمت را جد و يك قسمت را جدّه می‌برد و اگر جد و جدّه مادرى باشند مال به‌طور مساوى ميان آنها تقسيم می‌شود.

مسلمان از كافر ارث می‌برد، ولى كافر اگرچه پدر يا پسر ميّت باشد از مسلمان ارث نمی‌برد.

هرگاه شوهر در حال بيمارى، همسرش را طلاق دهد و پيش از گذشتن يك سال (قمرى) از دنيا برود، زن با سه شرط از او ارث می‌برد: «اوّل» اين‏كه شوهر در همان مرض از دنيا برود. «دوم» اين‏كه زن بعد از طلاق و گذشتن عدّه، شوهر نكند. «سوم» آن‏كه طلاق به رضايت زن نباشد و اگر با رضايت او باشد، ارث بردنش مشكل است.

اگر زنده متولد شود ارث می‌برد.

اگر قاتل مقصر باشد از کل اموال ارث نمی‌برد.

اين كار مجاز نبوده است؛ ولى چنانچه نمى‏دانستند فرزند مزبور حلال‏زاده است و احكام محرميت را دارد و از مادرش ارث می‌برد، ولى از پدر ارث نمى‏برد.