جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در شرایط فعلی این کار اشکال دارد.

اگر درجایی که باید پی‌درپی روزه کفاره را بگیرد احتمال دهد که ضعف بدن باعث مریضی می‌شود و راهی جز این راه نداشته باشد که یک روز را روزه نگیرد می‌تواند بعد از رفع مانع ادامه دهد و لازم نيست از سر بگيرد.

چون نزاع بر سر اجراي حکم مستحب و اموال صبي است، ولايت فردي که پرداخت زکات را انکار می‌کند مقدّم می‌شود.

اگر تقدّم آن بر فوت پدر و مادر معلوم نشود حكم به تأخّر آن می‌شود.

هرگاه در حین نماز اخلاط سر و سینه به دهان روزه‌دار وارد شود باید آن را خارج کند و اگر ممکن نبود نماز را بشکند (البته می‌تواند نیت نماز را به نماز مستحب تغییر داده و نماز را رها کند) و پس از خارج کردن اخلاط، نماز را اعاده نماید.

هرگاه نماز را به رجاء و امید صحت ادامه دهند (نه به‌قصد ورود) و بعداً معلوم شود صحیح بوده کافی است و نیاز به اعاده ندارد.

با توجه به آنچه نوشته اید چنین تعهدی باطل است و مرد تکلیفی نسبت به عمل کردن به آن ندارد.

اگر پيش از اذان صبح نيّت روزه كند و بعد بی‌هوش يا مست شود و در بين روز به هوش آيد درحالی‌که کاری که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد، احتياط واجب آن است روزه آن روز را تمام كند و قضاى آن را هم به‌جا آورد.

چنانچه مسئله را نمی‌دانسته نمازهای گذشته صحیح است و اگر عمداً رعایت نکرده است بنا بر احتیاط واجب نماز را اعاده نماید.

اگر سفر حرام نيست، ولى سوار بر مركب غصبى شود، يا در زمين غصبى مسافرت مى‏كند، بنا بر احتياط واجب جمع میان نماز شكسته و تمام كند، يعنى هم نماز دورکعتی هم چهار رکعتی به ‌جا آورد.البته باید در اولین فرصت تکلیف پولی که از ربا کسب کرده را معلوم کرده و مشکل آن را حل نماید.

اگر طبيب بگويد روزه ضرر دارد امّا او باتجربه دريافته است كه ضرر ندارد، بايد روزه بگيرد و در صورت معلوم نبودن ضرر، مى‏تواند يكى دو روز تجربه كند و بعد طبق دستور عمل نمايد.

هرگاه عقیده‌اش اين بود كه روزه براى او ضرر ندارد و روزه گرفت و بعد از مغرب فهميد روزه براى او ضرر داشته، احتياط مستحب آن است كه قضاى آن را به‌جا آورد.