منظور از ضرر در فقه
در فقه ضرری که در عرف ضرر قابلتوجه شناختهشده حرام است یا ضرری که طبق عقل و واقعیت یا هر دو؟
آنچه عرفا ضرر محسوب شود حرام است.
آنچه عرفا ضرر محسوب شود حرام است.
هرگاه پيشانى يا پشت دستها يا كف دستها زخم باشد و پارچه يا چيز ديگرى بر آن بسته است كه نمىتواند باز كند، يا ضرر دارد، بايد با همان حال تيمّم كند.
در فرض سؤال اگر تا سال آینده توانایی گرفتن روزه را پیدا نکند روزه ساقط است و فقط باید کفاره بدهد.
چنین آمارهایى درصورتیکه از اطبّاى متعهّد شنیده شود طبعاً موجب خوف ضرر میشود و روزه با آن واجب نیست.
چنين آمارهايى درصورتیکه از اطبّاى متعهد شنيده شود طبعاً موجب خوف ضرر میشود و روزه با آن واجب نيست.
درصورتیکه ضرر مهمی داشته باشد، خوردن آن حرام است.
باید با همان حال محرم شود و اعمالش را بجا آورد و احتياط مستحب آن است علاوه بر اینکه خودش طواف مىكند، نايبى هم بگيرد تا براى او طواف كند.
درصورتیکه تبرّع قبول ضرر جزء قرارداد نباشد و فقط يك تعهّد اخلاقى نه الزامى محسوب شود اشكالى ندارد.
در صورتی که دریافت سهم راهی جز استفاده از مایملک شرکت نداشته باشد، مجاز است که از این راه استفاده کند.
درصورتیکه واقعاً روزه گرفتن خوف ضرر داشته باشد (آنهم به تصدیق اطباء حاذق و متدین)، در این صورت میتوانند روزه نگیرند.
هر كارى به جامعه ضرر و زيانى برساند جايز نيست. بهعلاوه مخالفت با مقررات حكومت اسلامى نيز مجاز نمیباشد.
میتواند به تشخیص خودش عمل کند.