هرگاه كسى نذر كند اگر فلان حاجتش روا شد حج بجا آورد و قبل از روا شدن آن از دنيا برود، قضاى نذر لازم نيست؛ امّا اگر بعد از روا شدن حاجت و درحالی‌که مى‌توانسته به حج رود، از دنيا برود، بايد ورثه او آن را قضا كنند، يا براى او اجير بگيرند و احتياط آن است كه پول آن را با رضايت ورثه (اگر همه كبير باشند) از اصل تركه بردارند.
در فرض سوال که هیچ تقصیری از کسی سرنزده و حادثه بدون پیش بینی واقع شده و ظاهرا مرگ مستند به اجرای حد بوده، باید دیه از بیت المال پرداخت شود.
چنانچه برکه در معرض رفتن بچه‌ها بوده، کسانى که آب را آلوده کرده‌اند، در برابر دیه مسیولند و اگر در معرض نبوده، چیزى بر آنها نیست.
درصورتی‌که مهریه تعیین نکنند و دخولی صورت نگیرد و طلاق گیرند یا زوج فوت نماید، طبق آیات قرآن تنها باید هدیه مناسبی به زن داد و مهریه نمی‌خواهد.
اگر تقدّم آن بر فوت پدر و مادر معلوم نشود حكم به تأخّر آن می‌شود.
هرگاه زنى يقين پيدا كند كه شوهرش در سفر فوت كرده و عدّه وفات نگه دارد سپس شوهر كند، بعد شوهرش از سفر برگردد بايد از شوهر دوم جدا شود و به شوهر اوّل حلال است، ولى اگر شوهر دوم با او نزديكى كرده باشد زن بايد عدّه نگه دارد (عدّه وطی به شبهه) و احتياط واجب آن است كه شوهر دوم مهر او را مطابق آنچه با او قرارداده بپردازد و اگر مهرالمثل بيشتر است آن را بپردازد.
باید فرض کنیم که پدر قبلاً فوت کرده و سهمیه‌ای از او به این فرزند رسیده است و سهمیّه او منتقل به یتیمان او می‌شود و باز فرض می‌کنیم که پسر قبلاً فوت کرده و از اموالى که قبلاً داشته است سهمى به پدر و سهمى به فرزندان او می‌رسد، خلاصه اینکه هرکدام از اموال دیگرى طبق قانون ارث سهمى می‌برند و آن سهم منتقل به ورثه آنها می‌شود.
اگر فرصت نکرده قضا کند با اجازه ورثه از مال او کفاره دهند.
تا یقین به موت او حاصل نشود نمی‌توان اموال او را تقسیم کرد و حکم طلاق از آن جداست و اگر بعد از تقسیم مراجعت کند، اموال و منافعش به او برمی‌گردد و کسانى که اموال میان آنها تقسیم‌شده، ضامن اموالى که تلف‌کرده‌اند می‌باشند.
واجب نیست ولی بهتر است این کار را انجام دهند.
درصورتی‌که اين مسئله به مريض تفهيم شود كه چنين خطرى ممكن است در پيش باشد و مريض راضى شود، يا وقوع چنين مطلبى بسيار نادر باشد، طبيب ضامن نيست.
