جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اعسار حق نیست بلکه حکم است و حکم قابل اسقاط نیست.

این مطلب دریکی از روایات معتبره واردشده است که امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: «یکره روایه الشّعر للصائم و للمحرم و فى الحرم و فى یوم الجمعه و ان یروى بالّلیل; مکروه است نقل شعر براى روزه‌دار و محرم و در حرم مکه و در روز جمعه و در شب» و حتّى در ذیل حدیث آمده است: هرچند شعر حق باشد، ولى ممکن است عناوین ثانویه مهم‌تری، این کراهت را تحت الشّعاع قرار دهد.

وجه مزبور و زمین به ورثه آن مرحوم برمی‌گردد و اگر ورثه اجازه دهند می‌توان چیز دیگری در آنجا ساخت.

جز تجهیزات لازمه میّت حقّى ندارد.

درصورتی‌که معدن در حریم روستا بوده باشد (منظور از حریم، زمین‌هایی است که براى احتیاجات مختلف روستا از قبیل بارانداز، محل جمع‌آوری خرمن و هیزم و مانند آن است.) اهل روستا بر آن حق‌دارند و در مقابل حقّشان می‌توانند چیزى دریافت دارند. ولى اگر خارج از حریم روستاست چنین حقّى ندارند امّا چنان چه معدن نزدیک روستاست سزاوار است ارفاقى به مردم آن روستا شود؛ و اگر معدن ضرر و زیان‌هایی براى اهالى روستا ایجاد کند، جبران آن نیز لازم است.

در صورتی که مدتی توسط مادر برای کار شما تعیین نشده و ملک را به شما واگذار نکرده، مادر حق داشته آن را به دیگری بفروشد.

جایز نیست و نمی تواند.

زن حق قصاص ندارد ولی می تواند از دیه او استفاده کند که در فرض مذکور یک چهارم دیه به زن و بقیه به حاکم شرع می رسد.

نفقه زوجه حقّ است و می‌توان آن را اسقاط کرد به‌صورت شرط ضمن العقد یا بدون آن.

نیازی به کسب اجازه نیست.