جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه کسى بگويد هر کس گمشده مرا پيدا کند نيمى از آن را به او می‌دهم، درصورتی‌که عامل از خصوصيّات و قيمت آن گمشده باخبر نباشد جعاله اشکال دارد.

این جعاله نیست؛ این همان رباست با لفظ جعاله.

اگر پیش از قرارداد این کار را انجام دهد حقی نسبت به مزد ندارد.

جاعل بايد بالغ و عاقل باشد و از روى اراده و اختيار قرارداد ببندد و شرعاً بتواند در مال خود تصرّف كند، بنابراين جعاله آدم سفيهى كه مال خود را بيهوده مصرف مى‏كند صحيح نيست.

از عقود است.

جُعاله آن است كه انسان قرار بگذارد كه در مقابل كارى كه براى او انجام مى‏دهند مال معيّنى بدهد، مثلاً بگويد «هر كس گمشده مرا پيدا كند هزار تومان به او مى‏دهم» به شخصى كه اين قرار را مى‏گذارد «جاعل» و به شخصى كه كار را انجام مى‏دهد «عامل» مى‏گويند.

چند صورت دارد: 1. درصورتی‌که فایده کار در تمام شدن آن باشد و عامل کار را نیمه‌کاره رها نماید (مثلاً مقدارى دنبال گمشده بگردد و بعد رها كند) هیچ حقی بر جاعل ندارد. 2. اگر انجام دادن قسمتى از كار مفيد باشد (مثل اين‏كه قسمتى از لباس را بدوزد) درصورتی‌که مزد را براى اتمام كار قرار داده باز هيچ‏گونه حقّى ندارد. 3. اگر مقصود جاعل اين باشد كه هر مقدار عمل كند به همان مقدار مزد دريافت نمايد بايد مزد مقدارى را كه انجام داده به عامل بدهد.

جعاله نیست، مناقصه برای انتخاب پیمانکار است و بعد با او قرارداد می‌بندند.

مانعی ندارد.

در جعاله عامل مى‏تواند مشغول كار نشود، يا در وسط كار از آن دست بكشد و نيز تا كار را انجام نداده جاعل بدهكار نيست، ولی در اجاره بعد از خواندن صيغه اجير بايد عمل را انجام دهد و كسى هم كه او را اجير كرده اجرت را به او بدهكار است.

اگر بانک اين مبلغ را به‌عنوان جعاله به او داده، می‌تواند باقی‌مانده را در هرجایی که می‌خواهد هزينه کند.

درصورتی‌که به شرایط قرارداد عمل شود اشکالی ندارد و صحیح است.