جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

درصورتی‌که قرض مدت‌دار باشد و بدهكار بخواهد قبل از رسيدن مدّت بدهى خود را بپردازد، طلبكار مجبور به قبول آن نيست، ولى اگر تعيين مدّت فقط براى همراهى با بدهكار باشد چنانچه پيش از وقت بدهى را بدهد طلبكار بايد قبول كند

حاجى اگر بتواند بدون زحمت و مشقّت قرض كند و مالى داشته باشد كه بتواند قرض خود را ادا نمايد، بايد قرض كند و قربانى نمايد.

سرمایه، جزء مستثنایت دین محسوب نمی‌شود و طلبکار می‌تواند زیر نظر حاکم شرع آن را جهت وصول طلب خود توقیف کند.

در وام‌های قرض‌الحسنه مالک می‌شود

هرگاه ناچار شود براى تهيّه آب قرض‏ كند واجب است قرض‏ نمايد؛ امّا اگر مى‏داند يا گمان دارد توانايى اداى آن دين را ندارد، واجب نيست قرض‏ كند؛ و اگر كسى مقدارى آب بدون منّت فوق‏العاده‏اى به او ببخشد بايد قبول كند.

درصورتی‌که طرف با علم به این مطلب راضی باشد و این کار خلاف ضوابط نباشد مانعی ندارد ولی مکروه است.

هرگاه بدهی‌ها مشابه هم باشند از مجموع کم می‌شود و هرگاه باهم متفاوت باشد مثلاً یکی دارای رهن و دیگری بدون رهن باشد تابع نظر پردازنده بدهی است که او قصد کدام‌یک را کرده باشد.

هرگاه بدهكار از دنيا برود تمام بدهی‌های او (هرچند مدّت آن نرسيده باشد) بايد پرداخت شود و طلبكاران مى‏توانند آن را مطالبه نمايند.

چنانچه نتواند همه آن‌ها را بپردازد، اگر عین مالى که خمس یا زکات بر آن واجب شده از بین نرفته است باید خمس و زکات را مقدم دارد و اگر از بین رفته، احتیاط این است که حقّ مردم را مقدّم دارد و اگر چنین کسى از دنیا برود و مال او براى همه این‌ها کافى نباشد به همین ترتیب عمل کنند.

در مورد کفّارى که اموالشان براى ما حلال است مانعى ندارد.

اگر به قول آن صاحب‌خانه اطمینان داشته باشید جایز است در غیر این صورت اگر از پیدا کردن او مأیوس باشید باید آن وجه را به شخص فقیری بدهید.

در صورتی که برای آن مدت تعیین شده باشد،عقد لازم می باشد.