هرگاه حاجت ضرورى براى او، يا يكى از برادران و خواهران دينى پيدا شود، مى‌تواند سعى را قطع كرده و به دنبال آن برود و پس از بازگشت از همان‌جا كه رها كرده ادامه مى‌دهد و سعى او صحيح است.
احتياط آن است كه موالات را در سعى مراعات كند؛ يعنى هفت دور را بدون فاصله زيادى پشت سر هم بجا آورد مگر در مواردی که ذکر شد. (فرارسیدن وقت نماز، حاجت ضروری، خستگی و آگاهی از نخواندن نماز طواف در حال سعی).
هیچکدام از دو مورد استحباب ندارد.
بهتر است در حال سعى وضو داشته باشد، ولى واجب نيست. حتّى زنان حائض مى‌توانند سعى بين صفا و مروه را انجام دهند.
هرگاه سعى را عمداً زيادتر از هفت مرتبه به‌قصد سعى واجب بجا آورد، سعى او باطل است.
چنانچه به خاطر ندانستن مسئله باشد، بايد سعى را از نو به‌جا آورد و اگر از روى سهو و فراموشى باشد، كافى است يك دور از صفا به مروه برود و احتياط مستحب آن است كه هفت دور به‌قصد ما فى الذمّه بجا آورد.
قسمت سربالائى مفروش جزء كوه است و مسيرى را كه چرخ‌ها طى مى‌كنند قطعاً روى كوه صفا و مروه است و هيچ اشكالى ندارد.
اگر سعى را سهواً از مروه شروع كند، هر وقت فهميد بايد اعاده نمايد و درصورتی‌که در بين سعى بفهمد، چنانچه آن دور را كه از مروه شروع كرده ناديده بگيرد و بقيّه را تكميل كند تا این‌که هفت دور به مروه خاتمه يابد، سعى او صحيح است.
بايد تمام فاصله ميان اين دو كوه كوچك را بپيمايد و با توجّه به این‌که در حال حاضر قسمتى از دامنه اين دو كوه با سنگ پوشانيده شده، همين اندازه كه سربالایی را بپيمايد كافى است. بنابراين، لازم نيست به قسمت لخت كوه برود و پاى خود را به آن بچسباند و کارهای نادرستى را (مانند بالا رفتن از كوه) كه بعضى عوام انجام مى‌دهند، انجام ندهد.
سعى مستحبی نداريم، سعى فقط سعى واجب است.
سعى صفا و مروه از واجبات ركنى «عمره تمتّع» و «حج» است.
