خواب بودن تماممسیر در هنگام سعی با چرخ
اگر شخصى در سعى صفا و مروه سوار بر چرخ باشد و تمام هفت دور را در خواب باشد، چه حكمى دارد؟
احتياط واجب آن است كه اعاده كند.
احتياط واجب آن است كه اعاده كند.
احتياط آن است كه موالات را در سعى مراعات كند؛ يعنى هفت دور را بدون فاصله زيادى پشت سر هم بجا آورد مگر در مواردی که ذکر شد. (فرارسیدن وقت نماز، حاجت ضروری، خستگی و آگاهی از نخواندن نماز طواف در حال سعی).
هرگاه قبل از تقصير گمان كند سعى خود را كامل كرده، بايد به اين گمان قناعت نكند و تحقيق نمايد و اگر فكرش بهجايى نرسيد، مقدارى را كه اطمينان به انجامش ندارد، بهجا آورد و اگر بدون تحقيق تنها به گمان اینکه سعى خود را كامل كرده، تقصير كند (موى سر را كوتاه كند) و پسازآن با همسر خود نزديكى نمايد، احتياط واجب آن است كه علاوه بر تكميل سعى خود، يك گاو قربانى كند (قربانى را اگر بتواند در مکه و اگر نتواند در شهر خود ذبح مىكند).
مستحب است بعد از تمام كردن طواف و نماز آن ـ اگر ازدحام مانع نشود ـ دست بر «حجرالأسود» بگذارد، يا آن را ببوسد، سپس به سراغ آب زمزم برود، مقدارى از آن بنوشد و كمى بر سر و بدن خود بريزد و پسازآن شروع به سعى نمايد، ولى اگر بوسيدن، يا دست گذاردن بر حجرالأسود، براثر ازدحام موجب آزار ديگران يا خودش گردد، بهتر است از آن صرفنظر كند.
مستحب است مردان به هنگام رفتن از صفا به مروه، يا هنگام بازگشت، وقتى به محل علامتگذاری شده ـ كه امروزه با چراغ سبز مشخصشده ـ مىرسند «هَرْوَله» كنند؛ ولى اگر موجب ناراحتى آنهاست، آن را ترك كنند.
اگر قبل از تقصير شك كند كه سعی را ناقص بجا آورده يا كامل؟ بايد سعى را از اوّل اعاده كند.
اگر قسمتى از سعى را در عمره تمتّع فراموش كند، سپس به گمان اینکه اعمال عمره تمامشده از احرام خارج شود و با همسرش نزديكى كند، واجب است برگردد و سعى را تمام كند و با توجه به اینکه به گمان خروج از احرام (و با فرض عدم یقین) مرتکب آن کارشده بنا بر احتياط يك گاو بهعنوان كفّاره قربانى نمايد؛ بلكه عمرههاى ديگر نيز همين حكم را دارد (بنا بر احتياط واجب).
مردان اگر هروله را فراموش كنند احتياط آن است كه برنگردند.
هروله كردن براى زنان مستحب نيست.
اگر طواف را (مثلاً روز شنبه) بجا آورد و روز بعد شك كند كه سعى كرده يا نه، احتياط مستحب انجام سعى است، مگر آنکه پس از تقصير شك نمايد، كه در اين صورت لازم نيست سعى كند.
سعى صفا و مروه از واجبات ركنى «عمره تمتّع» و «حج» است.
سخن گفتن و حتّى خوردن آب، يا چيزى از غذا، در حال سعى جايز است؛ ولى بهتر آن است كه در اين حال مشغول دعا و ذكر خدا باشد و با سكينه و وقار و توجّه به ذاتِ پاكِ خداوند سعى را بهجا آورد و حالت روحانى خود را حفظ كند.