جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اگر بعد از اتمام سعى، يا اتمام هر دورى، شك كند كه آن را درست بجا آورده، يا نه؟ اعتنا نمى‌كند و سعی‌اش صحيح است. همچنين اگر در بين رفت‌وآمد، در صحيح بجا آوردن جزء پيش شك كند اعتنا ننمايد.

اگر قبل از تقصير شك كند كه سعی را ناقص بجا آورده يا كامل؟ بايد سعى را از اوّل اعاده كند.

هرگاه حاجت ضرورى براى او، يا يكى از برادران و خواهران دينى پيدا شود، مى‌تواند سعى را قطع كرده و به دنبال آن برود و پس از بازگشت از همان‌جا كه رها كرده ادامه مى‌دهد و سعى او صحيح است.

هرگاه بعد از اتمام سعى و انجام تقصير، شك كند آيا هفت دور را کامل بجا آورده، يا نه؟ يا ساير شرايط موجود بوده، يا نه؟ اعتنا نمى‌كند.

هرگاه در مروه شك كند هفت دور سعى نموده، يا زيادتر (مثل این‌که شك بين هفت شوط و نُه شوط نمايد) اعتنا نمى‌كند.

اگر طواف را (مثلاً روز شنبه) بجا آورد و روز بعد شك كند كه سعى كرده يا نه، احتياط مستحب انجام سعى است، مگر آن‌که پس از تقصير شك نمايد، كه در اين صورت لازم نيست سعى كند.

محل سعى مسجد نيست و رفتن زن حائض در انجام‌ اشكالى ندارد. بنابراين، بايد خودشان سعى را بعد از طواف و نمازِ طوافِ نايب، بجا آورند.

اگر قبل از تقصير مى‌داند هفت دورِ كامل را بجا آورده و شك در دور بيشتر سعی دارد، سعى او صحيح است و اعتنا نمى‌كند.

سعى او باطل است و بايد از نو شروع كند.

در صورت امكان آن‌ها را در باقيمانده، سوار بر چرخ و مانند آن سعى دهند، در غير اين صورت براى تمام سعى نايب بگيرند و به‌طورکلی اعمالى كه داراى اجزاى مختلفى است چنانچه محرم بخشى از آن را انجام داده باشد و از انجام‌ بقيّه آن ناتوان شود، نايب بايد از اوّل شروع كند.

سعى را قطع مى‌كند و پس از پاك شدن، طواف و نماز طواف و سعى را اعاده نمايد. ضمناً اگر به هنگام طواف و نماز طواف پاك بوده و بعد خون‌دیده، طواف و نمازش صحيح بوده و سعى را ادامه مى‌دهد.

آرى سعى او صحيح است؛ مشروط بر این‌که در حال شک و ترديد به اميد روشن شدن واقع مسئله سعى را ادامه دهد.