هرگاه صاحب‌مال بميرد امانت‌دار بايد مال را به وارث او برساند، يا به او خبر دهد كه آن را ببرد و چنانچه در اين كار كوتاهى كند ضامن است، ولى اگر براى آنكه مىخواهد وارث را بشناسد، يا بداند ميّت وارث ديگرى هم دارد يا نه مال را ندهد و مال تلف شود ضامن نيست.
درصورتی‌که احتمال خطر و یا ضرری بوده باشد، مانعی ندارد.
اگر فرد بدسابقه یا متّهمی نباشد باید بپذیریم و چون سرمایه در دست عامل امانت است، سرمایه‌گذار تنها می‌تواند او را قسم دهد. «لیس علی الأمین إلاّ الیمین»
بعد از توبه یَد او امانى است; مشروط بر اینکه در بازگرداندن امانت در تمام مدّت کوتاهى نکرده باشد.
مانعی ندارد و این نوعی وام است.
تصرفات جزئی که معمول و متعارف است نیازی به اجازه صاحب‌خانه ندارد.
اگر به‌عنوان امانت به او سپرده، حقّ تصرّف ندارند.
امانت‌دار باید طورى از امانت نگهدارى کند که مردم نگویند در امانت خیانت و یا در نگهدارى آن کوتاهى کرده است.
باید مال را نزد خود نگهداری کند تا از بازگشت صاحب آن ناامید شود، آنگاه می‌تواند به فقرا بدهد.
هرگاه امانت‌دار نشانه‌های مرگ را در خود ببيند چنانچه ممكن است بايد امانت را به صاحب آن يا وكيل او برساند و اگر ممكن نيست احتياط واجب آن است به حاكم شرع دهد و اگر دسترسى ندارد بايد وصیت كند و شاهد بگيرد و به وصى و شاهد اسم صاحب‌مال و جنس و خصوصيّات و محل آن را بگويد.
درصورتی‌که از قبيل اجاره و مانند آن باشد اشكالى ندارد.
