هرگاه صاحب‌مال بميرد امانت‌دار بايد مال را به وارث او برساند، يا به او خبر دهد كه آن را ببرد و چنانچه در اين كار كوتاهى كند ضامن است، ولى اگر براى آنكه مىخواهد وارث را بشناسد، يا بداند ميّت وارث ديگرى هم دارد يا نه مال را ندهد و مال تلف شود ضامن نيست.
اگر به‌عنوان امانت به او سپرده، حقّ تصرّف ندارند.
امانت‌دار و كسى كه مال را امانت می‌گذارد هر دو بايد «بالغ» و «عاقل» باشند، بنابراين اگر بچه نابالغ يا ديوانه مالى را نزد كسى امانت بگذارد صحيح نيست، همچنين نمی‌توان مالى را نزد بچه نابالغ يا ديوانه امانت‌گذار، ولى اگر مميّز باشد و ولی او اجازه دهد می‌تواند امانت را قبول كند.
مانعی ندارد و این نوعی وام است.
درصورتی‌که احتمال خطر و یا ضرری بوده باشد، مانعی ندارد.
تصرفات جزئی که معمول و متعارف است نیازی به اجازه صاحب‌خانه ندارد.
تحويل دادن آن نسخه منحصربه‌فرد، به يكى از آن سه نفر شرعاً جايز نبوده و بايد به نحوى آن را جبران كند، زيرا امانتى بوده متعلّق به هر سه نفر.
اگر فرد بدسابقه یا متّهمی نباشد باید بپذیریم و چون سرمایه در دست عامل امانت است، سرمایه‌گذار تنها می‌تواند او را قسم دهد. «لیس علی الأمین إلاّ الیمین»
بعد از توبه یَد او امانى است; مشروط بر اینکه در بازگرداندن امانت در تمام مدّت کوتاهى نکرده باشد.
درصورتی‌که از پيدا كردن صاحبان آن‌ها مأيوس باشد، می‌تواند مطابق آنچه ذكر شد عمل كند. ولى بايد صندوق صدقات مورد اعتمادى را انتخاب كند.
اگر صاحب‌مال بميرد و چند وارث داشته باشد، امانت‌دار بايد مال را به همه ورثه بسپارد، يا به كسى كه وكيل همه آنان باشد بنابراين، اگر تمام مال را فقط به يكى از ورثه بدون اجازه ديگران بدهد ضامن سهم ديگران است.
اگر تصرف در خانه و زندگی او باشد جایز نیست مگر در صورت ضرورت.
