جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

حدیث مزبور از احادیث مشهوره است، البتّه اجمال آن به‌طور متواتر در کتب شیعه و اهل سنّت نقل‌شده است؛ ولى مفصّل و مشهور آن تنها در بعضى از کتب شیعه آمده است و مرحوم «شیخ عبدالله بحرانى» در کتاب «عوالم» آن را با سند خود، از جابر بن عبدالله انصارى، از حضرت فاطمه زهرا (علیها السلام) نقل کرده است؛ و چون بعضى از رجال این سند در میان بزرگان موردگفتگو است بهتر این است که به‌قصد رجاء خوانده شود و در این صورت روزه باطل نمی‌شود.

روزه باطل نمی‌شود ولی کار خوبی نیست.

هرگاه بخواهد خبرى را نقل كند كه از راست يا دروغ بودن آن اطّلاعى ندارد، بايد از كسى كه آن خبر را گفته، يا از كتابى كه در آن نوشته‌شده نقل نمايد، مثلاً بگويد: فلان راوى چنين می‌گوید و يا در فلان كتاب چنان نوشته‌شده است كه پيامبر صلی‌الله عليه و آله فرمود ...

اگر دروغى را كه ديگرى ساخته عمداً به خدا و پيغمبر نسبت دهد روزه‌اش بنا بر احتیاط واجب باطل است.

اگر چيزى را به اعتقاد اين‏كه راست است از قول خدا يا پيغمبر صلی‌الله عليه و آله‏ نقل كند و بعد بفهمد دروغ بوده روزه‌اش صحيح است، ولى به‌عکس اگر چيزى را دروغ می‌دانست و به خدا و پيغمبر نسبت داد و بعداً معلوم شد صحيح بوده، روزه‌اش بنا بر احتیاط واجب باطل است.

با توجه به این‌که در این زمینه تعمدی نداشته است برای روزه ضرری ندارد.

درصورتی که به عنوان شروع کار باشد مانعی ندارد ولی درصورتی که به قصد ورود بخواند مرتکب کار حرام شده و روزه او اشکال دارد.

درصورتی‌که با توجه به معنای آن گفته باشد مرتد محسوب می‌شود و روزه‌اش نیز باطل است و باید توبه کند.‌

هرگاه قرآن را عمداً غلط بخواند و آن را به‌عنوان کلام خدا به خدا نسبت دهد روزه او باطل می‌شود، بنا بر احتیاط واجب.

روزه‌اش باطل نیست ولی از این کار باید پرهیز کرد.

به‌قصد اقتباس از قرآن مانعی ندارد.‌

این حرف مبطل روزه نیست.