اگر رطوبتي خارج شود و يقين کند مني است بايد براي نماز غسل کند ولي چنانچه نداند يا شک کند که مني است يا رطوبت ديگر، چنانچه همراه با جستن و شهوت باشد، حکم مني دارد و اگر اين دو نشانه ، يا يکي از آنها را نداشته باشد حکم مني ندارد. البته در مريض لازم نيست با جستن باشد بلکه اگر زمان بيرون آمدن، به اوج شهوت جنسي رسيده، حکم مني دارد.
هر رطوبتى كه از بانوان خارج شود غسل ندارد، بلكه هرگاه زنان به اوج لذّت جنسى برسند و همزمان رطوبتى از آنها خارج شود (كه غالباً همراه با سستى بدن است)رطوبت مذكور حكم منى دارد و بايد غسل جنابت كنند، امّا در صورت شك وظيفه‌اى ندارند.
غسل واجب نیست مگر اینکه یقین کند منی خارج شده است.
غالباً بعد از بيرون آمدن منى بدن سست مى شود، ولى اين موضوع جزء شرايط قطعى و نشانه ها نيست.
منظور از بیماری که در آن نشانه های جنابت نمایان نمی شود نوعی ضعف عمومی است که باعث کاهش فعالیتهای بدنی عادی فرد می شود.
هرگاه منى از جاى خود حركت كند امّا از ريختن آن به بيرون جلوگيرى بعمل آورد، يا به علّت ديگر بيرون نيايد غسل واجب نيست.
هرگاه در لباس خود منى ببيند و يقين نمايد از خود اوست بايد غسل كند و نمازهايى را كه يقين دارد با جنابت خوانده قضا نمايد، ولى آنچه را شك دارد لازم نيست قضا نمايد.
دختران معمولا جنب نمی شوند اما هرگاه به اوج لذّت جنسى برسند و همزمان رطوبتى از آنها خارج گردد (كه غالباً همراه با سستى بدن است) رطوبت مذكور حكم منى دارد و بايد غسل جنابت كنند. و در صورت شک وظیفه ای ندارند.
عفونت و ترشحات معمولي زنان و دختران که آلوده به خون نيست، پاک است و غسل ندارد، اما چنانچه به اوج لذت جنسي برسند و همزمان رطوبتي از آنها خارج گردد (که غالبا همراه با سستي بدن است) رطوبت مذکور حکم مني دارد، نجس است و بايد غسل جنابت کنند. البته در صورت شک وظيفه اي ندارند.
در فرض سؤال مرتکب گناهی نشده اید ولی باید غسل جنابت کند.
چنانچه بر اثر بیماری یا علت دیگری منى در داخل ادرار مستهلک شود، سبب غسل نمى شود، ولى اگر به صورت مستقلّ و یا شبه مستقل خارج شود، غسل واجب مى شود، البته چنانچه تکرار غسل موجب عسر و حرج شدید گردد، تیمّم بدل از غسل انجام می دهد.
اگر منى به صورت مشخّص و نمایان باشد غسل واجب مى شود ولى اگر آمیخته با ادرار و ظاهراً ناپیدا باشد غسل واجب نیست.
