هرگاه رضايت صاحب‌ملک از قرائن روشن و قطعى باشد نمازخواندن در آن ملك اشكالى ندارد، هرچند به زبان نگويد و به‌عکس اگر با زبان اجازه دهد امّا بدانند قلباً راضى نيست نمی‌توانند نماز بخوانند.
تصرف در مشاعات به مقدار و مطابق عرف و عادت مجاز است و اگر این‌گونه کارها در عرف و عادت آنجا رایج نباشد باید اجازه بگیرند.
در مورد موعظه: بودن پرده بهتر است ولى واجب نیست مشروط بر اینکه موازین شرعى رعایت شود و در مورد نماز: اگر صفوف زنان پشت سر مردان باشد پرده لازم نیست ولى اگر در کنار هم باشد احتیاط واجب نصب پرده است.
درصورتی‌که نماز آن اطفال شرعاً صحیح باشد حق ممانعت ندارند و الا غصب محسوب می‌شود.البته درصورتی‌که برای او تفاوت نداشته باشد که در مکان دیگری بنشیند مانعی ندارد.
احتیاط آن است که رعایت شود.
درجایی كه به‌واسطه احتمال باد و باران يا فشار جمعیت و مانند آن اطمينان ندارد كه بتواند نماز را تمام کند اگر به اميد تمام كردن شروع كند و به مانعى برخورد ننمايد نمازش صحيح است.
نمازخواندن روى خرمن گندم و جو و مانند این‌ها (تشک یا تخت) كه مقدارى حركت دارد جايز است به‌شرط اينكه بتواند واجبات نماز را انجام دهد و هنگام سجده بدن آرام باشد.
این کار جایز نیست و باید از آن خانه خارج شود و نماز را در خارج از خانه بخواند و لو اینکه در کنار جاده باشد.
نمازخواندن در ملكى كه مورد تعلّق حقّ ديگرى است، مثل اينكه میت وصیت كرده كه ثلث مال او را به مصرفى برسانند تا وقتی‌که ثلث را جدا نكنند نمىتوان در آن ملك نماز خواند.
اگر با پولى كه خمس و زكات آن را نداده ملكى بخرد، تصرّف او در آن ملك حرام است و نمازش هم در آن اشكال دارد، همچنين است اگر به ذمّه بخرد امّا هنگام خريدن قصدش اين باشد از مالى كه خمس يا زكاتش را نپرداخته پول آن را بپردازد كه بنا بر احتياط واجب بايد از آن اجتناب كند.
درصورتی‌که با دلیل معتبری ثابت نشود زمین آنجا غصبی است میتوان از آن استفاده نمود.
بايد درجایی نماز خواند كه بتوان واجبات را انجام داد، پس درجایی كه سقف آن كوتاه است و نمی‌توان ايستاد يا جاى ركوع و سجود ندارد نماز باطل است، البته اگر مجبور باشد و ناچار باشد نماز اشکالی ندارد.
