هرگاه براى خواندن نماز جماعت به مسجد رود و ببيند نماز جماعت تمام‌شده، ولى صف‌ها هنوز به هم نخورده احتياط واجب آن است كه براى نماز خود اذان و اقامه نگويد، به‌شرط اينكه براى جماعت اذان و اقامه گفته‌شده باشد.
هرگاه به نيّت نماز ظهر، نماز را شروع كند و در بين نماز يادش بيايد كه نماز ظهر را خوانده است نمىتواند نيّت نماز را به عصر برگرداند و نماز او باطل است.
نماز عصر صحیح است و کافی است نماز ظهر را بخواند.
احتیاط حضور امام است و این مسئله در روایاتى واردشده که امام اذان را بشنود.
خواندن نماز مغرب کفایت می‌کند و لزومی به اعاده‌ی نماز عشاء نیست.
درصورتی‌که با گفته آن‌ها اعتماد پیدا کنید یا ظن قوی حاصل شود، مانعی ندارد.
مستحب است پنج نماز را در پنج وقت به‌جا آورد، يعنى هركدام را در وقت فضیلت خود انجام دهد و تنها فاصله دادن به مقدار نافله يا تعقيبات كافى نيست، بلكه معيار همان وقت فضيلت است، ولى جمع میان آن‌ها جایز است حتّى در روایات اهل تسنّن نیز دلیل بر جواز داریم بنابراین جمع رخصت است ولى جدا کردن فضیلت است.
گفتن اذان یا اقامه به‌صورت غنا يعنى آهنگى كه مناسب مجالس لهو و لعب است حرام و باطل است.
چنانچه انجام مستحبات نماز باعث شود مقدارى از واجبات در خارج وقت واقع گردد بايد آن مستحبات را ترك كنند (مانند قنوت و اقامه) و اگر نمازی خوانده شد، نماز اعاده ندارد.
وقت مخصوص نماز عصر موقعى است كه به‌اندازه خواندن يك نماز به غروب باقی‌مانده باشد.
بدعت آن است که چیزى را به‌قصد جزئیات در دین انجام دهد و یا در عمل معرّف چنین مطلبى باشد بنابراین اگر مصافحه را به نیّت مطلوبیت مطلقى که دارد انجام دهند و گاهى نیز آن را ترک کنند اشکالى حاصل نمی‌شود.
چنانچه گمان قوى داشته باشند به داخل شدن وقت مىتوانند مشغول نماز شوند و هرگاه گمان قوی حاصل نشد، به همان مقداری که می‌توانند در هر وقتی‌که شد بخوانند.
