اگر آن مهاجم قصد جان یا مال شما یا فرزندانتان را داشته، دفاع با هر وسیله‌ای جایز بوده است و خون او هدر است.
جهاد بر زنان واجب نيست.
اگر به‌واسطه توسعه نفوذ سياسى بيگانگان، خوف آن باشد كه آن‌ها بر ممالك اسلامى تسلّط پيدا كنند، بر همه واجب است كه از نفوذ آنان جلوگيرى نموده، ايادى آن‌ها را قطع كنند، همچنين در مورد برقرار ساختن روابط سياسى با دولت‌های غير اسلامى بايد طورى باشد كه موجب ضعف و ناتوانى مسلمين يا اسارت آن‌ها در چنگال بيگانگان نگردد.
توسّل به دفاع مشروع در جایی که جان کسى درخطر است، مانعى ندارد
جایز نیست زیرا مقابله‌به‌مثل تنها در مورد جانی جایز است نه افراد دیگر.
اگر مقاومت کردن احتمال عقلائی کشته شدن را دارد، لازم است از مقاومت دست کشیده و نفس و جان خود را حفظ نمایند.
اگر به‌واسطه توسعه نفوذ اقتصادى و تجارى بيگانگان، خوف آن باشد كه آن‌ها بر ممالك اسلامى تسلّط پيدا كنند، بر همه واجب است كه از نفوذ آنان جلوگيرى نموده، ايادى آن‌ها را قطع كنند، همچنين برقرار ساختن روابط اقتصادی با دولت‌های غير اسلامى بايد طورى باشد كه موجب ضعف و ناتوانى مسلمين يا اسارت آن‌ها در چنگال بيگانگان يا وابستگى اقتصادى و تجارى نگردد.
اگر این کار به عنوان دفاع از اموال صورت گرفته خون مقتول هدر است و به فرض که مشکوک شود آیا به کمتر از این مجازات امکان نجات اموال بوده یا نه مصداق (تدرو الحدود و القصاص) است.
مسئله جهاد نکاح، رسوایی عظیمی بود و برخلاف ضرورت دین مبین اسلام است.
درصورتی‌که راهى جز کشتن او نباشد جایز است و خون او هدر است.
با توجه به این‌که هنگام هجوم دشمنان دفاع واجب است فرقی ندارد که این دفاع از طریق بذل جان یا بذل مال یا چیز دیگر باشد، برای این‌که مسلمانان پیروز شوند در صورت امکان باید برای دفاع برنامه‌ریزی نمایند و برای نظم بیشتر و هماهنگی‌های لازم از فرمانده یا فرمانده هانی استفاده نمایند که توسط حاکم شرع تعیین می‌شود و به آن‌ها اطمینان دارند.
جهاد ابتدایی در عصر معصومین نیز ظاهراً نبوده و تمام جهادهای اسلام دفاعی و یا به عنوان نجات مظلومان و رفع موانع تبلیغ اسلام بوده است.
