چنین مطلبی صحیح نیست بلکه هر شخص حق دارد تا یک‌سوم اموالش را برای خود وصیت کند. اگر در این مورد وصیت نکرده آن مال متعلق به ورثه است.
هرگاه متعهّد شده در برابر وجهى كه از پدر گرفته از ارث خود استفاده نكند، بلكه به ديگرى واگذار نمايد، بايد به آن عمل كند.
مخارج بیمارى پدر بر عهده خود اوست و از ترکه برداشته می‌شود مگر اینکه بعضى از فرزندان یا غیر آنها به میل خود آن را پرداخته باشند.
احتیاط آن است که سایر ورثه سهم او را جدا کنند و با وارثینش بعد از پایان حیاتش مصالحه کنند.
با توجه به اینکه نوعی وصیت است درصورتی‌که به همراه بقیه وصایا کمتر یا به‌اندازه ثلث اموال باشد به بدهکار تعلق دارد.
در فرض سؤال پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها و برادر او وراث او هستند، بنابراین پدربزرگ‌ها، هرکدام حكم يك برادر و مادربزرگ‌ها، هرکدام حكم يك خواهر را دارند و ارث را در ميان خود چنان تقسيم مىكنند كه سهم هر مرد دو برابر سهم زن شود.
درخت به‌صورت جداگانه محاسبه و تقسیم می‌شود مگر اینکه همه ورثه کبیر باشند و توافق به تقسیم به این شکل کرده باشند.
جز تجهیزات لازمه میّت حقّى ندارد.
در اينجا بايد همان عين را صرف وصیت كرد و ترقى آن مشكلى ايجاد نمىكند، مثل آن‌که سهم ارث يكى از ورثه بعد از تقسيم رشد و ترقى بيشترى كند، مال را از نو تقسيم نمىكنند. ملاك، ارزش آن در زمان فوت است.
درصورتی‌که فرزندان مقلد دیگری باشند سهم آنها و نامادری به نسبت تقسیم می‌شود.
