هرگاه صاحب‌مال بميرد امانت‌دار بايد مال را به وارث او برساند، يا به او خبر دهد كه آن را ببرد و چنانچه در اين كار كوتاهى كند ضامن است، ولى اگر براى آنكه مىخواهد وارث را بشناسد، يا بداند ميّت وارث ديگرى هم دارد يا نه مال را ندهد و مال تلف شود ضامن نيست.
درصورتی‌که احتمال خطر و یا ضرری بوده باشد، مانعی ندارد.
هرگاه از بچه يا ديوانه چيزى را به‌طور امانت قبول كند اگر آن چيز مال خود آن بچه يا ديوانه است بايد به ولی او برساند و نمىتواند به خود او بازگرداند و اگر مال شخص ديگرى است بايد به صاحبش بدهد.
هرگاه با صيغه لفظى، يا بدون اينكه صیغه‌ای بخواند به شخص امانت‌دار بفهماند كه مال را براى نگهدارى به او می‌دهد و او هم به همين قصد بگيرد، بايد به احكام وديعه و امانت عمل نمايد.
اگر فرد بدسابقه یا متّهمی نباشد باید بپذیریم و چون سرمایه در دست عامل امانت است، سرمایه‌گذار تنها می‌تواند او را قسم دهد. «لیس علی الأمین إلاّ الیمین»
تا زيد شهودى اقامه نكند سخن او پذيرفته نيست.
چنانچه شما در حفظ گردنبند سهل‌انگاری یا کوتاهى کرده‌اید ضامن هستید، در غیر این صورت ضامن نمی‌باشید و اگر شک دارید با یکدیگر مصالحه کنید.
بعد از توبه یَد او امانى است; مشروط بر اینکه در بازگرداندن امانت در تمام مدّت کوتاهى نکرده باشد.
مانعی ندارد و این نوعی وام است.
قول مدّعى به‌تنهایی كافى نيست، هرچند عادل بوده باشد؛ بلكه بايد لااقل دو شاهد عادل بر ادّعاى او گواهى دهند.
درصورتی‌که شخص امانت‌دار آدم متهمی نباشد، ادّعاى او درباره ردّ امانت پذیرفته می‌شود، ولى اگر متّهم باشد پذیرفته نیست و در این صورت با توجّه به اینکه صاحب‌مال منکر است، امانت‌دار می‌تواند از او تقاضاى قسم کند و اگر منکر قسم بخورد، امانت‌دار باید مال را برگرداند.
تصرفات جزئی که معمول و متعارف است نیازی به اجازه صاحب‌خانه ندارد.
