خود او می‌تواند به‌قصد رجاء (یعنی به امید رسیدن به ثواب) نیت جماعت کند و نماز او و کسانی که به او اقتدا کرده‌اند و او را عادل می‌دانند صحیح است و لزومى ندارد چیزى به مردم بگوید.
درصورتی‌که تمام نماز حتي حمد و سوره را خودش خوانده است نماز او صحيح است.
به نيّت نماز ادا بخواند و قصد وجوب و استحباب لازم نيست.
در نماز جمعه، جماعت شرط است و لازم است امام نيّت جماعت کند؛ امّا در نماز عيدین يا نمازهاي ديگر لازم نيست. ولیکن مأمومین بايد نيّت جماعت کنند.
در مرتبه دوّم نیز نیّت ادا می‌کند، ولى نیّت واجب نمی‌کند.
اگر تصمیم داشته باشد که مثلاً 5 سال بازنگردد، اعراض حاصل می‌شود و گاهی عمل در حکم نیّت است، مانند جایی که این مدّت را بازنگشته است؛ هرچند تصمیم به اعراض نداشته است ولی اعراض عملی ثابت‌شده است.
این‌گونه نیت کردن کفایت نمی‌کند و هرگاه قصد نداشته باشید به وطن اصلی برای اقامت مستمر در آینده نزدیک برگردید اعراض محسوب می‌شود.
نیّت خاصی ندارد، همین‌که نماز چهار رکعتی را دو رکعت بخوانند، نماز مسافر محسوب می‌شود، در ضمن لازم نيست نيت را به زبان بگويد يا از قلب خود بگذراند، همين اندازه که متوجه است چه عملي را انجام می‌دهد کافي است.
اگر منظورتان این است که مثلاً هم به نیت نافله و هم به نیت برآورده شدن حاجت باشد مانعی ندارد.
تغییر نیت و عدول از نماز مستحبی به نماز مستحبی دیگر صحیح نیست و بین رکوع رکعت اول یا دوم فرقی نمی‌کند اما می‌تواند نماز را رها کند و دوباره با نیت جدید بخواند.
به‌قصد قربت مطلقه بجا آورید.
اگر به فضای دهان برسد خوردن آن خلاف احتیاط است ولی در موارد عسر و حرج مانعی ندارد البته بهتر است دستمالی به همراه خود داشته باشد و اخلاط را در آن بریزد. البته در مورد روزه‌دار، هرگاه در حین نماز اخلاط سر و سینه به دهان روزه‌دار وارد شود باید آن را خارج کند و اگر ممکن نبود نماز را بشکند (البته می‌تواند نیت نماز را به نماز مستحب تغییر داده و نماز را رها کند) و پس از خارج کردن اخلاط، نماز را اعاده نماید.
