درصورتی‌که یقین به باطل شدن روزه شوهر ندارد باید تمکین نماید.
اولاً زن حق دارد قبل از تمکین، مطالبه مهر کند، حتّى اگر شوهر قدرت پرداخت مهریه را نداشته باشد.ثانیاً اگر شوهر مهر ندارد باید نفقه را بدهد.ثالثاً: اگر این امر مدّت‌ها ادامه یابد و باعث ضرر و زیان زوجه یا عسر و حرج شدید او شود حاکم شرع مرد را وادار به طلاق می‌کند و اگر طلاق نداد حاکم شرع طلاق می‌دهد و نصف مهر بر ذمّه زوج می‌ماند تا وقتی‌که قدرت پرداخت پیدا کند.
در دوران عقد بستگى قول منكر تمكين خاص مقدّم است.
مرد وظیفه دارد شرعاً نفقه همسر را بپردازد و بهتر است با زبان خوش و با مهربانی و ملایمت وی را نصیحت نمایید.
حاکم شرع می تواند زوجه را ملزم به تمکین کند.
چنانچه طرفین به این شرط راضى شده باشند این شرط صحیح است.
زن باید تا آخر مدّت، تمکین کند و بر مرد واجب است در اولین فرصت، مهریه او را بپردازد.
با توجه به اینکه در عرف، این مساله به صورت یک شرط ضمن عقد در آمده تا زمانی که زن در خانه پدر است و به خانه شوهر نیامده نفقه ای بر عهده او نیست مگر اینکه پدر نپردازد ولی در صورتی که زمان آن بیشتر از حد معمول و متعارف باشد پرداخت نفقه بر عهده شوهر است.
لازم است بین خودتان تقسیم نمایید و از پدر نگهداری کنید و سعی کنید همسران خود را نیز به این کار خیر راضی کنید.
1- در تعلق نفقه احتیاط این است که هر دو تمکین انجام شود. 2-در مورد نفقه وحدت مطلوب است. 3- نفقه بر اساس تمکین تسهیم نمی شود، اگر در عرف زن را غیر متمکنه بدانند مطلقا نفقه ندارد هر چند بعضی از انواع تمکین را انجام دهد.
طلاق مزبور شرعا باطل است.
مهریه مانند سایر بدهی‌هاست که اگر بدهکار نتواند یکجا بپردازد باید به اقساط بپردازد و اگر مهریه به‌صورت اقساط تبدیل شود، حق حبس با گرفتن قسط اول برطرف میشود زیرا در آن موقع زوجه مسئول پرداخت اقساط دیگر که موعد آن نرسیده نیست.
