جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

احتیاط واجب آن است که اگر بتواند تا قبل از ماه رمضان آینده بگیرد.

هرگاه كسى بگويد صبح نشده و هنوز وقت باقى است و انسان به گفته او كارى كه روزه را باطل می‌کند انجام دهد و بعد معلوم شود صبح بوده، در اينجا نيز قضا لازم است.(البته: درصورتی‌که آن فرد انسان موثقی باشد تحقیق بوده و کافی است و قضا ندارد)

روزه‌ی او صحيح است.

در فرض سؤال اگر می‌دانسته می‌رسد و نیت کرده و خواب‌رفته روزه صحیح است.

هرگاه آن پول صرف تغذیه او شود مانعی ندارد، البته اگر هر بار تغذیه او معادل بیش از یک مد طعام شود باید کفاره هرروزه را به مقدار بیشتر محاسبه کنند.

با توجه به این‌که در این زمینه تعمدی نداشته است برای روزه ضرری ندارد.

این کار جایز نیست مگر در مواقع ضرورت؛ که آن نیز موجب بطلان روزه است.

در چند صورت قضاى روزه لازم نيست:الف) هرگاه چيز ديگرى غیر از مايعات را در دهان ببرد و بی‌اختیار فرورود، يا آب داخل بينى كند و بی‌اختیار فرورود.ب) در ماه رمضان اگر بعد از تحقيق يقين كند صبح نشده و چيزى بخورد و بعد معلوم شود صبح بوده است.ج) اگر فراموش كرده كه روزه است و آب را فروبرد.د) اگر براى وضو آب در دهان كند و بى‏اختيار فرورود.ه) كسى با همسر خود بازى كند و اطمينان داشته باشد كه با اين كار منى خارج نمى‏شود و تصادفاً خارج شود.و) درصورتی‌که در شب ماه رمضان جنب باشد و بخوابد؛ ولى در خواب اوّل بيدار نشود.

گرفتن روزه در این روز مستحب است.

روزه‌دار بنا بر احتياط واجب تمام سر را عمداً در آب فرونبرد، حتّى اگر بقيّه بدن بيرون از آب باشد؛ امّا اگر تمام بدن و قسمتى از سر زیرآب برود ولى مقدارى از سر بيرون باشد روزه باطل نمی‌شود. همچنین فروبردن سر در مايعاتى مانند گلاب و آب‌های مضاف ديگر نیز حكم آب مطلق را دارد.

مسافر مكروه است در روز ماه‏ رمضان در خوردن و آشاميدن، خود را کاملاً سير كنند، همچنين جماع براى او مكروه است.

هرگاه به گفته كسى كه سخنش قابل‌اعتماد نيست و می‌گوید غروب شده افطار كند، بعد بفهمد غروب نبوده، قضا و كفّاره بر او واجب است.