İşkallıdır. Lakin bir məsciddən digərinə qapı aça bilərsiniz.
Onların razılığı şərt deyil. Lakin onların narahatçılığına səbəb olmamalıdır. Məsələn, məscidin mikrofonunun səsi, habelə məscidə gələnlərin saxladıqları maşınlar qonşulara mane olmamalıdır.
Yuxarıda sözü gedən avadanlıqdan məscidin şəbistanında və fəzasında istifadə etmək caiz deyil. Amma əgər məsciddə kitabxana və ya mədəni-maarif fəaliyyətlər üçün salon tikilmişdirsə, bu kimi işlər üçün onun fəzasından istifadə etmək olar.
Eybi yoxdur.
Məscidi sökmək caiz deyil. Lakin özü xarab olarsa onun materiallarını o kəndin məscidinə, yaxud başqa kəndin məscidinə köçürmək olar.
Caiz deyil. Lakin vəqf edən əvvəlcədən bu işi görsəydi caiz olardı. Amma bu iş məscidin nəzdində olan məqsədlər üçün (məsələn, kitabxana və s.) görülərsə, maneəsi yoxdur.
Məscidin qadınlar üçün, bəzən də kişilər üçün müəyyən məhdudiyyətləri vardır. Hüseyniyyədə isə (məscidlə müqayisədə) daha çox azadlıq var. Əlbəttə, məsciddə qılınan namazın savabı ilə Hüseyniyyədə qılınan namazın savabı arasında böyük fərq mövcuddur. Bu da iki növ binanın təsis olunmasına səbəb olmuşdur.
Qəti zərurət halında eybi yoxdur.
Onu məchulul-malik adı ilə şəri hakimin icazəsi ilə sədəqə verməlidir. Özü buna layiq və möhtacdırsa, şəri hakimin icazəsi ilə ondan istifadə edə bilər.
Namaz üçün ayrılan məkan hökumətin əlindədirsə və onun vəziyyəti sizə aydındırsa, orada namaz qılmağın universitet rəhbərliyinin icazəsi ilə heç bir maneəsi yoxdur. Bir şey vermək də lazım deyil. Lakin doğrudan da məchulul-malikdirsə və sahibini tanımaq üçün heç bir yol yoxdursa, bu halda namazı qılıb və müqabilində bir qədər pul yoxsullara verə bilərsiniz.
Məhsurə şübhə sayılır. Lakin onun üzərində namaz qılmağın eybi yoxdur.
