مسأله 2175ـ «غصب» آن است که انسان بر مال يا حقّ کسى از روى ظلم مسلّط شود، غصب يکى از گناهان کبيره است که در قيامت مجازات سخت دارد و در دنيا عواقب دردناک، در روايتى از پيغمبر اکرم(صلى الله عليه وآله) آمده است که هر کس يک وجب زمين ديگرى را غصب کند در قيامت آن زمين را از هفت طبقه آن، مثل طوق به گردن او مى اندازند.
مسأله 2190ـ هرگاه مالى را که غصب کرده غاصب ديگرى از غاصب اوّل بگيرد و از بين برود، صاحب مال عوض آن را از هر کدام مطالبه کند باید بدهد.
مسأله 793ـ کسى که در مسجد نشسته اگر ديگرى جاى او را غصب کند و در آن نماز بخواند بنابر احتياط واجب بايد نمازش را اعاده کند.
مسأله 644ـ چيزى که بر آن تيمّم مى کند بنابر احتياط واجب بايد غصبى نباشد، امّا اگر نداند غصبى است و يا فراموش کرده باشد تيمّم او صحيح است، مگر آن که خودش آن را غصب کرده باشد.
مسأله 1812ـ هرگاه خريدار قيمت جنس را نداند و يا غفلت کند و جنس را گرانتر از قيمت معمولى بخرد، چنانچه بقدرى گران خريده باشد که مردم او را مغبون بدانند مى تواند معامله را فسخ کند، اين حکم در صورتى که فروشنده قيمت جنس را نداند و مغبون شود نيز جارى است.
مسأله 120ـ کسانى که در حق على(عليه السلام) و ساير امامان(عليهم السلام) غلوّ کنند; يعنى، آن بزرگواران را خدا بدانند يا صفات مخصوص خدايى براى آنها قائل باشند، کافرند.
مسأله 1561ـ غنائم جنگى که خمس آن را بايد داد منحصر به غنائم منقول است که با دادن خمس ملک جنگجويان است، امّا زمينهايى که از کفّار با جنگ به دست مى آيد خمس ندارد و ملک همه مسلمين است.
مسأله 1558ـ هرگاه مسلمانان به اذن نايب خاص، يا نائب عامّ امام(عليه السلام) اقدام به جنگ بر ضدّ کفّار کنند و غنائمى به دست آورند احتياط واجب آن است که خمس آن را بپردازند.
مسأله 1557ـ هرگاه مسلمانان به دستور امام معصوم با کفّار جنگ کنند و چيزهايى در جنگ به دست آورند بايد خمس آن را بدهند، امّا مخارجى را که براى حفظ غنيمت و حمل و نقل آن کرده اند از آن کم مى شود.
مسأله 333ـ کسى که بول يا غائط پى در پى از او خارج مى شود بايد بعد از هر وضو فوراً مشغول نماز شود و براى به جا آوردن نماز احتياط و سجده و تشهّد فراموش شده، وضو گرفتن ديگرى لازم نيست، به شرط اين که ميان نماز و اين کارها فاصله اى نيندازد.
مسأله 994ـ اگر در ميان حرفها يا کلمات قرائت، يا کلمات ذکر و تشهّد سهواً فاصله بياندازد که صورت قرائت و کلمات از بين برود ولى صورت نماز از بين نرود بايد برگردد و بطور صحيح بخواند، مگر آن که وارد رکن بعد شده باشد که نمازش صحيح است و بازگشت ندارد.
