جدال بر سر مسائل دنيوى يا دينى به قصد غلبه كردن بر طرف مقابل و اظهار فضيلت، حرام است. امّا به نيّت روشن شدن حقيقت، و برطرف كردن خطا و اشتباه طرف مقابل، نه تنها اشكالى ندارد، بلكه از بهترين عبادات است. بنابراين، ملاك قصد و نيّت معتكف است، چرا كه هر كس در گرو نيّات خويش است.
گفتن كلمه «لا» و «بَلى» و مرادف آن در ساير زبان‌ها، مثل «نه» و «آرى» در فارسى، جدال نيست؛ بلكه قسم خوردن براى اثبات يا ردّ مطلبى، از روى خصومت و مخالفت جدال است.
اگر قسم به غير نام خداوند و صفات او باشد، حكم جدال ندارد.
در موضوع جدال سوگند دروغ و راست يكسان است؛ ولى اگر قسم دروغ باشد، كفّاره آن در همان مرتبه اوّل يك گوسفند است و احتیاط آن است كه براى دو بار قسمِ دروغ يك گاو و براى سه بار يك شتر كفّاره دهد و اگر راست باشد، چنانچه سه مرتبه تكرار كند كفّاره‌اش يك گوسفند مى‌باشد؛ امّا كمتر از سه بار كفّاره ندارد؛ هرچند در حال احرام كار خلافى كرده و بايد استغفار كند.
