مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

روزه ماه مبارک رمضان واجب است و در تکاليف واجب، رضايت و عدم رضايت ايشان شرط نيست و فرد بايد طبق تکليف خود عمل کند و روزه بگيرد.

اگر براى عزادارى باشد نمی‌شود براى كار ديگرى مصرف كرد ولى اگر براى هزينه‏هاى مسجد باشد مانعى ندارد.

تکلیفی ندارد و قضا لازم نیست.‌

روشن بودن آن لزومی ندارد و نوعی اسراف است مگر اینکه افرادی که روزه بر آن‌ها واجب نیست در آن محل رفت‌وآمد داشته باشند مشروط بر آنکه موجب تظاهر به‌ روزه‌خواری افراد نشود.

لازم است مسلمانان فرهنگ اسلامی خودشان را رعایت کنند و به مراکز جهانی نیز بگویند که فرهنگ ما به ما اجازه این کار را نمی‌دهد و جای تعجب است کشوری مانند ترکیه رعایت ماه رمضان را بکند و کشوری مانند جمهوری اسلامی که حکومتش اسلامی است مراعات نکند.

بهتر ترک آن و اجتناب از شرکت در این مراسم است (ولی برگزاری آن در منزل اشکالی ندارد)

شرعا مانعی ندارد ولی رأفت اسلامی حکم می کند به تاخیر بیاندازند.‌

غسل شب اوّل ماه و تمام شب‌هاى فرد (مانند شب سوم، پنجم و ...) و از شب بيست يكم تا آخر ماه رمضان مستحب می‌باشد و در صورت انجام دادن کفایت از وضو می‌کند، هرچند مستحب است وضو گرفته شود.‌

متولّى موقوفه حقّ دخالت در مورد امورى مثل انتخاب روحانى ومدّاح و خادم مسجد و برنامه هاى عزادارى و مانند آن را ندارد، و اين امور بايد با مشورت با مردم توسّط هيئت امنا و امام جماعت مسجد انجام گيرد.

هرگاه كسى بخواهد روزه‏اى غير از روزه ماه رمضان به‌جا آورد بايد آن را معيّن كند، مثلاً نيّت كند روزه قضا می‌گیرم، يا روزه نذر به‌جا می‌آورم.

در ماه مبارك رمضان‌ همين اندازه كه نيّت كند فردا را روزه می‌گیرم كافى است، بلكه اگر نداند ماه رمضان است يا بداند و فراموش كند و روزه ديگرى را قصد كند روزه ماه رمضان حساب می‌شود، ولى اگر عمداً در ماه مبارك رمضان نيّت روزه غير ماه رمضان را كند (درحالی‌که می‌داند در ماه رمضان روزه غير ماه رمضان صحيح نيست) روزه او باطل است، يعنى نه از رمضان حساب می‌شود و نه از غير آن.

لازم نيست در موقع نيّت، معيّن كند كه روز اوّل ماه است يا دوم يا غير آن، حتّى اگر روزى را تعيين كند مثلاً بگويد به نيّت روز دوم ماه روزه می‌گیرم بعد معلوم شود سوم بوده، روزه او صحيح‏ است.