مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

بوييدن عطريّات و بوهاى خوش، هر چند به قصد لذّت نباشد حرام است; مثل اينكه عطرى را براى امتحان ببويد.

اگر به هيچ وجه بو را تشخيص نمى دهد اشكالى ندارد.

استعمال بوى خوش، مانند انواع عطرها، مُشك، زعفران، گلاب و غير آن، خواه از طريق بوييدن باشد، يا ماليدن بر بدن و لباس، يا پراكندن در فضاى اتاق به‌وسیله اسپرى، بر مرد و زن مُحرم حرام است.

هرگاه محرم در جایی قرار گيرد كه بوى خوش در انجام‌ باشد، بايد چيزى در برابر بينى خود بگيرد كه بوى خوش را استشمام نكند؛ مگر این‌که موجب عسر و حرج شود، ولى اگر از محلی بگذرد كه بوى بد در آنجاست، نبايد بينى خود را بگيرد، امّا مى‌تواند به‌سرعت ازآنجا بگذرد.

استعمال عطر براى او نيز اشكال دارد، ولى گرفتن بينى از بوهاى خوب و بد لازم نيست.

اگر عمداً بوى خوش استعمال كند، كفّاره آن بنا بر احتياط واجب يك گوسفند است.

اگر در زمان واحد به‌طور مكرّر بوى خوش استعمال كند، بعيد نيست يك گوسفند كفايت كند؛ ولى احتياط در تعدّد است و چنانچه در زمان‌های مختلف از بوى خوش استفاده نمايد، تكرار كفّاره را ترك نكند و اگر پس از استفاده از بوى خوش كفّاره دهد و دوباره آن را استعمال كند، واجب است مجدداً كفّاره دهد.