مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در مجازات سرقت فرقی بین امین و غیر امین نیست.‌

قمار مطلقاً حرام است و شرط‌بندی نیز جایز نیست حتی برای اعضای خانواده، مگر در مسابقات اسب‌سواری و تیراندازی آن‌هم در بین مسابقه‌دهندگان.

عقیده ما و بسیاری از فقهای دیگر این است که انکار ضروری دین تا زمانی که منجر به انکار خدا یا پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نشود موجب ارتداد نخواهد شد.‌

توبه تنها در سقوط حد و جنبه ی حق اللهی این جرایم موثر است ولی به خاطر جنبه عمومی جرم و لکه دار کردن امنیت و عفت جامعه حاکم شرع اگر مصلحت ببیند می تواند آنها را تعزیر کند و اگر آسیبی به فرد مورد تجاوز رسیده باشد دیه آن بپردازد.

هرگاه فتواى مجتهد تغيير كند بايد به فتواى جديد عمل شود، امّا اعمالى را كه مطابق فتواى سابق عمل كرده (مانند عبادات يا معاملاتى كه انجام داده) صحيح است و اعاده لازم ندارد.

هرگاه در موقع قرائت حمد و سوره يا تسبيحات بى‏اختيار به‌قدری حركت كند كه از حال آرام بودن بدن خارج شود و يا مثلاً در میان جمعیت باشد و به او تنه بزنند و او را حركت دهند احتياط واجب آن است كه بعد از آرام گرفتن بدن‏ آنچه را در حال حركت خوانده دوباره بخواند.

اشکالی ندارد ولی از این پس مراقب باشد.

در فرض سؤال استحاضه محسوب می شود و باید طبق وظیفه ی زن مستحاضه عمل نماید.

در شش صورت اگر بدن یا لباس نمازگزار نجس باشد نماز او صحیح است: 1 ـ درجایی که به‌واسطه زخم یا جراحت و دمل، لباس یا بدن به خون ‌آلوده ‌شده باشد. 2 ـ درجایی که خون موجود در لباس کمتر از درهم باشد (درهم تقریباً به‌اندازه‌ی ‌یک «بندانگشت» اشاره است). 3 ـ هرگاه لباس‌های کوچک مانند جوراب و عرقچین او نجس باشد. 4 ـ محمول متنجّس. 5 ـ لباس زنى که پرستار بچه است. 6 ـ درجایی که ناچار است با بدن یا لباس نجس نماز بخواند. مثلاً درجایی گرفتارشده که لباس او نجس است و قابل‌تبدیل نیست یا وقت براى تطهیر آن تنگ است در اینجا از باب ضرورت نماز در لباس نجس صحیح است.

هرگاه در حین نماز اخلاط سر و سینه به دهان روزه‌دار وارد شود باید آن را خارج کند و اگر ممکن نبود نماز را بشکند (البته می‌تواند نیت نماز را به نماز مستحب تغییر داده و نماز را رها کند) و پس از خارج کردن اخلاط، نماز را اعاده نماید.

نباید کاری برخلاف قوانین جمهوری اسلامی انجام دهد ولی غصبی محسوب نمی‌شود.

زکات فطره آن‌ها بر هیچ‌کس واجب نیست; مگر این‌که چند روزى از ایّام آخر ماه رمضان در یکجا باشند، ولى اگر سحرها مرتباً یکجا باشند، بر عهده صاحب آن منزل است.

در این فرض جایز نیست، ولى باید تدریجاً او را توجیه کند تا رضایت به بیدار کردن بدهد.

بنا را بر چهار گذاشته و نماز را تمام کند و یک‌رکعت نماز احتیاط ایستاده بخواند و بعد دو سجده سهو انجام دهد و بعد هم بنا بر احتیاط نماز را اعاده نماید.

باید همان ذکر مخصوص (بسم‌الله و بالله السلام علیک ایها النبی و رحمه‌الله و برکاته) گفته شود و این کار جایز نیست.