مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

تفسیر و تحلیل اخبار که سبب بهره‌گیری صحیح و پرهیز از سوءاستفاده می‌شود، نه‌تنها جایز بلکه گاه واجب است.

ازآنچه موجب تضعیف نظام، یا تشویش اذهان عمومى است باید پرهیز شود و می‌توان آنچه را مفید و یا حداقل فاقد ضرر است، منتشر ساخت.

درصورتی‌که هدف مشروع و مثبتى در این کار دنبال شود مانعى ندارد.

در فقه اسلامى اصطلاح خاصی براى این دو موضوع نیست. اگر در کلمات فقها به کار رود، مراد همان معنى عرفى است. خبر واقعیتی را بیان می‌کند، ولى تبلیغ به‌منظور ترغیب و تشویق به چیزى یا کارى صورت می‌گیرد.

استفاده از چهره زنان بی‌حجاب و بدحجاب، در شأن جمهورى اسلامى نیست.

اگر موجب ضرر و زیانى بر مسلمین نگردد، مانعى ندارد.

بازى کردن در نقش کفّار به‌منظور اهداف آموزنده مانعى ندارد ولى مکالمات محرّک و شهوت‌انگیز جایز نیست.

درصورتی‌که برای شرکت در مسابقه وجهی نپردازند و مسابقه مربوط به کار مشروعی باشد اشکال ندارد.

درصورتی‌که موجب گمراهى مردم شود، اشکال دارد.

این کار در شأن زنان و شخصیت آنان نیست.

دروغ جایز نیست; مگر این‌که قرینه‌ای بر جدی نبودن، یا معناى مجازى آن وجود داشته باشد.

این کار جایز نیست.

بهترین راه‌حل این است که معصومین (علیهم‌السلام) را به‌صورت مبهم یا در هاله‌ای از نور نشان دهند تا مشکلى ازاین‌جهت ایجاد نشود؛ اما در مورد افراد غیر معصوم چنانچه این کار مشکلاتی در افکار عمومی ‌دارد سزاوار است چهره ایشان هم به‌طور کامل نمایش داده نشود.

درصورتی‌که برنامه مای حرام دارد، همکارى با آن جایز نیست.

فیلم مای بدآموز و زیان‌بار، مانند فیلم مای جنسى و وحشت‌زا و امثال آن، حرام است، ولى فیلم مای آموزنده یا لااقل سرگرم‌کننده بدون مفسده، نه‌تنها اشکالى ندارد; بلکه گاه بسیار مفید و مؤثر و سبب پیشرفت اهداف اسلامى است؛ و بازى کردن مردى در نقش همسر بدون محرمیت درصورتی‌که خلاف شرعى در آن نباشد ذاتاً اشکالى ندارد و همچنین تقلید صداى جنس دیگر.