هرگاه در حین نماز اخلاط سر و سینه به دهان روزه‌دار وارد شود باید آن را خارج کند و اگر ممکن نبود نماز را بشکند (البته می‌تواند نیت نماز را به نماز مستحب تغییر داده و نماز را رها کند) و پس از خارج کردن اخلاط، نماز را اعاده نماید.
اگر انسان نزدیکی از قبل (جلو) داشته باشد و منی خارج نشود ولی به اندازه ختنه گاه يا بيشتر داخل شود، مرد و زن هردو جُنُب مى شوند، خواه بالغ باشند يا نابالغ و اگر در دُبُر(پشت) باشد و منی خارج نشود، بنابر احتياط واجب بايد جمع كند بين غسل و وضو.
صيغه عقد بايد صحيح خوانده شود و اگر طورى غلط بخوانند كه معنى آن را عوض كند عقد باطل است، امّا اگر معنى عوض نشود اشكالى ندارد.
در فرض سؤال عقد صحیح است، البته سعی نمایند عقد را به‌صورت صحیح و طبق ادبیات عرب بخوانند.
اگر در وسط نماز عشاء شك كند كه نماز مغرب را خوانده يا نه اگر قبل از رکوع رکعت چهارم شک کند نیت را برمی‌گرداند.
چنانچه واقعاً شوهرش غیرقابل‌تحمل است و یا به دلیل دیگری قدرت بر ادامه ندارد می‌تواند به یکی از علمای محل مراجعه کند تا باقیمانده مدت را ببخشد سپس عده نگه دارد و بعد از عده می‌تواند ازدواج کند.
مرد با زبان خوش و لحن ملایم ایشان را امربه‌معروف و نهی از منکر نماید و بگوید حفظ حجاب از ضروریات دین است و زنی که حجاب خود را رعایت نکند به عذاب خداوند گرفتار می‌شود. امید است مؤثر واقع شود و در این صورت گناهی بر عهده او نیست.
در صورتی که مشقت شدید دارد مانعی ندارد.
هرگاه اشتباهاً «السَّلامُ عَلَيْكَ ايُّهَا النَّبِىُّ وَ رَحْمَةُ الله وَ بَرَكاتُهُ» را بگويد سجده سهو واجب نيست، بلكه مستحب است، ولى اگر مقدارى از دو سلام ديگر را بگويد احتياط واجب انجام سجده سهو است و هرگاه هر سه سلام را در جايى كه نبايد سلام دهد از روى اشتباه بگويد دو سجده سهو براى همه كفايت می‌کند.
هرگاه قبل از خواندن نماز احتياط متوجّه شود نمازى را كه خوانده است درست بوده، نماز احتياط لازم نيست و اگر در وسط نماز احتياط بفهمد می‌تواند آن را رها كند.
نمازش باطل نیست، لکن روح نماز توجّه به خداست، باید کوشش کرد حضور قلب حاصل شود.
هرگاه شك كند كه «سلام» نماز را گفته يا نه يا شك كند درست گفته يا نه چنانچه وارد نماز ديگرى شده، يا مشغول كارى است كه نماز را به هم می‌زند و از حال نمازگزار بيرون رفته بايد به شک خود اعتنا نكند و اگر پیش‌از این موارد است بايد برگردد و سلام را بگويد.
