شخص كثير الشّك كه در طواف زياد شك مى‌كند نبايد به شک خود اعتنا كند و آن‌طرفى را كه مناسب‌تر براى او است بگيرد؛ مثلاً اگر ميان پنج و شش شك كند، بنا بر شش مى‌گذارد و اگر ميان هفت و هشت شك كند، بنا را بر هفت مى‌گذارد.
اگر شخصى در حال طواف باشد و وقت نماز واجب تنگ گردد، واجب است طواف را رها كند و نمازش را بخواند، سپس طوافش را كامل كند.
اگر در حال سعى صفا و مروه يادش آمد كه طواف را ناقص به‌جا آورده، بايد برگردد و طواف را از همان‌جا كه ناقص كرده تكميل كند، سپس بقيّه سعى را بجا آورد و طواف و سعی‌اش هر دو صحيح است. لكن احتياط واجب آن است كه اگر طواف كمتر از نصف (سه شوط و نیم) بوده، آن را تمام كند و سپس اعاده نمايد. همچنين اگر سعى را كمتر از چهار بار انجام داده، آن را تمام نموده و سپس اعاده كند و در هر دو حالت مى‌تواند طواف يا سعى را رها كرده، از اوّل بجا آورد.
اگر محرم مشغول سعى بين صفا و مروه شود، سپس يادش بيايد كه طواف را بجا نياورده، بايد سعى را رها كرده و طواف و نماز طواف را انجام دهد و پس‌ازآن سعى را اعاده نمايد.
اگر كسى در بعضى از دورها از روى ديوار حجر اسماعيل طواف كند، كافى است همان مقدار را اعاده كند و اعاده تمام طواف لازم نيست (البتّه در شرايط كنونى عملاً هیچ‌کس روى ديوار حجر نمى‌رود).
اگر حج را به نيّت خالص بجا نياورد و آن را به ريا و مانند آن باطل كند، بايد سال آينده عمره و حج را اعاده نمايد.
اگر می‌داند توانایی پیدا نمی‌کند ساقط می‌شود و اگر احتمال توانایی می‌دهد به ذمه بگیرد و هر وقت توانایی پیدا کرد انجام دهد.
هرگاه كسى غير از لباس نجس لباس ديگرى در اختيار ندارد و احتمال نمىدهد تا آخر وقت لباس پاك پيدا كند بايد با همان لباس نماز بخواند.
اگر در تمام‌وقت بی‌هوش يا خواب باشد، وقوف او باطل است، ولى چنانچه قبل از ظهر به عرفات آمده و نيّت كرده، صحيح است.
هرگاه تقصير را فراموش كند و به سراغ اعمال حج برود (يعنى احرام ببندد و به عرفات برود)، عمره و حج او صحيح است و چيزى بر او نيست، ولى بهتر آن است كه يك گوسفند كفّاره بدهد.
اگر از روى عمد تقصير را ترك كند و به سراغ اعمال حج برود، عمره او باطل است و حج او مبدّل به حج اِفراد مى‌شود؛ يعنى بايد حج را تمام كند و پس از حج، عمره مفرده به‌جا آورد (بنا بر احتياط واجب) و حج او صحيح است. هرچند احتياط مستحب آن است كه در سال بعد حج را اعاده كند.
كسى كه از روى ندانستن و جهل به مسئله، تقصير را ترك كند، حكمش حكم ترك عمدى است، (عمره او باطل است و حج او مبدّل به حج اِفراد مى‌شود؛ يعنى بايد حج را تمام كند و پس از حج، عمره مفرده به‌جا آورد (بنا بر احتياط واجب) و حج او صحيح است. هرچند احتياط مستحب آن است كه در سال بعد حج را اعاده كند.)
اگر براثر جهل به مسئله، يا جهت ديگرى، گمان كند كه حج تمتّع بر عمره تمتّع مقدّم است و به هنگام احرام، نيّت حج تمتّع كند و قصد داشته باشد پس از احرام به عرفات و مشعر برود و مناسك حج تمتّع را انجام دهد، سپس عمره را بجا آورد، بنا بر احتياط واجب احرام او باطل است و بايد در ميقات دوباره محرم شود و اگر از ميقات عبور كرده، بايد در صورت امكان به ميقات برگردد و در انجام محرم شود و اگر امكان بازگشت به ميقات نيست، از همان‌جا كه هست محرم مى‌شود و اگر وارد حرم شده و توجّه به مسئله پیداکرده، بايد در صورت امكان از حرم خارج شود و محرم گردد، وگرنه در همان‌جا احرام مى‌بندد و اعمال او صحيح است.
تدریجاً به صورتی که دچار مشقت نشود قضای آن نمازها را بجا بیاورد.
هرگاه در اثناء طواف عذرى پيدا شد، یا حاجت ضروری برای خودش یا دیگری پیش آید و طواف واجب خود را قطع کند، اگر عذر مذكور بعد از تجاوز از نصف (سه شوط و نیم) بوده، پس از رفع عذر برمى‌گردد و طواف را تكميل مى‌كند، ولى اگر قبل از آن بوده، آن طواف را رها كرده، دوباره از اوّل شروع مى‌كند و احتياط مستحب در فرض اوّل اتمام و اعاده است.
