هرگاه نزديكى با همسر در حال احرام بعد از وقوف به عرفات و مشعرالحرام و قبل از طواف نساء صورت گيرد، حج او صحيح است؛ هرچند گناه كرده و يك شتر كفّاره دارد.
هرگاه مُحرِم با خود بازى كند و منى از او خارج شود، حكمش حكم كسى است كه با زنى نزديكى كرده باشد، كه شرح آن در مسائل سابق گذشت، و اگر با همسر خود بازى كند، يا به وسيله نگاه كردن، يا فكر و تصوّر كردنِ چنان صحنه‌هايى، منى از او خارج گردد، كفّاره بر او واجب است.
در صورتی که فاصله کمی وجود داشته باشد جزء مؤونه محسوب می شود.
چنانچه مصداق ظرف نباشند مانعی ندارد، مثلاً اگر در دارد، آن را جوش دهند یا ورق طلا و نقره‌ای در دهانه آن جوش دهند تا از ظرف بودن خارج شود و الا ظرف طلا یا نقره هرچند دکور باشند نگهداری آن بنابراحتیاط واجب جایز نیست حتی برای موزه‌ها و امثال آن و می‌توانند آن ظرف را به‌عنوان طلا یا نقره بفروشند و خریدار از طلا و نقره آن استفاده کند.
نگاه‌داشتن صيد (حیوانات صحرایی) در حال احرام بنا بر احتياط واجب حرام است؛ هرچند مالك آن باشد.
در مورد فیلم‌هایی که اعضاى بدن را نشان می‌دهد چنانچه به‌قصد شهوت نگاه نکنند و خوف مفسده‌ای نباشد، اشکال ندارد.
هر حيوانى كه شكار آن حرام است، نوزاد و تخم آن نيز حرام است؛ هرچند در دسترس باشد.
خواندن نماز بعد از اتمام خطبه‌ها و قبل از شروع نماز جمعه، مانعی ندارد.
نمازخواندن با آرایش اشکالی ندارد و اگر نامحرم حضور نداشته باشد پوشاندن آن نیز واجب نیست. البته مواد آرایشی نباید مانند لایه‌ای روی پیشانی را بپوشاند و مانع رسیدن مهر به آن در حال سجده شود. درصورتی‌که آرایش غلیظ باشد احتیاط مستحب پوشاندن آن‌ها است.
اگر مفسده‌ای نداشته باشد نماز صحیح است اما اگر مفسده داشته باشد اشکال دارد.
لباس نمازگزار بايد از اجزاء حيوان مردهاى كه خون جهنده دارد نباشد، بلكه احتياط واجب آن است كه از اجزاى حیوان‌های مرده ديگر كه خون جهنده ندارند (مانند ماهى و مار) نيز اجتناب كند.
اگر كسى براى حفظ جان خود بالباس غصبى نماز بخواند نمازش صحيح است، همچنين اگر براى حفظ آن لباس از دستبرد دزد و مانند آن، آن را بپوشد، نمازش درست است.
شخصی که نماز و روزه‌ی قضا دارد می‌تواند نائب شود و اشکالی ندارد.
هرگاه مدير كاروان، با توجّه به اینکه مى‌داند توقّف زائران در مکه يا مدينه كمتر از ده روز است، اعلام كند كه ده روز مى‌مانيم و زوّار با اعتماد به گفته او نمازشان را تمام بخوانند و روزه‌بگیرند و قبل از ده روز ازآنجا بروند، نماز و روزه زائران صحيح است؛ ولى مدير كاروان نبايد دروغ بگويد.
1 چنانچه سفر به محل تحصیل یا تدریس براى مدّت قابل‌ملاحظه‌ای، مثلاً یک سال یا بیشتر ادامه پیدا کند در حکم وطن است و نماز و روزه در آن تمام است، ماندن ده روز پی‌درپی در آن شرط نیست.2 ـ کسانى که از وطن خود هفته‌ای سه روز یا بیشتر به محل تحصیل می‌روند و این کار براى مدّت قابل‌ملاحظه‌ای (مثلاً یک سال یا بیشتر) ادامه دارد، آن محل نیز به‌حکم وطن آن‌ها است. 3 ـ کسانى که یک یا دو روز براى تحصیل به محلی می‌روند و بازمی‌گردند، نماز و روزه آن‌ها شکسته است.4 ـ هرگاه در ایّام تعطیلى براى انجام کارهاى دیگرى غیر از تحصیل، به محل تحصیل برود، همان احکام بالا درباره او جارى می‌شود.5 ـ کسانى که همه‌روزه‌یا حداقل سه روز در هفته به محل تحصیل یا تدریس می‌روند، یعنى صبح به محل تحصیل یا تدریس می‌روند و عصر بازمی‌گردند و این کار مدّتى ادامه می‌یابد، کثیرالسفر محسوب می‌شوند و نماز و روزه آن‌ها در آن محل و به هنگام رفت‌وبرگشت تمام است. 6 ـ کسانى که به مدّت یک ماه یا بیشتر همه‌روزه به‌جایى به‌اندازه مسافت شرعیّه می‌روند و بازمی‌گردند، حکم کثیرالسّفر را دارند.7 ـ دانشجویان یا معلّمان مشمول بند یک و دو، درصورتی‌که بخواهند روزه آن روزى که به محل تحصیل یا تدریس سفر می‌کنند درست باشد، یا باید طورى بروند که قبل از ظهر به محل تحصیل یا تدریس برسند و نیّت روزه کنند، یا بعدازظهر از وطن خود حرکت کنند تا روزه آن‌ها مشکلى پیدا نکند.8 ـ بعد از فراغت از تحصیل یا تدریس و کارهاى مربوط به امتحان و پایان‌نامه و امثال آن، درصورتی‌که به آن محل بروند، دیگر حکم وطن آن‌ها را ندارد، مگر اینکه قصد داشته باشند در آنجا اقامت مستمر کنند.
