منظور از نماز اول وقت در مورد نماز عصر و عشاء
منظور از نماز اول وقت در نمازهای عصر و عشاء، اول وقت فضیلت است یا هر چه زودتر خوانده شود؟
منظور اول وقت فضیلت است و اگر در وقت مشترک بخواند ثواب بیشتر ندارد و ثواب بیشتر متعلق بهوقت فضیلت است.
منظور اول وقت فضیلت است و اگر در وقت مشترک بخواند ثواب بیشتر ندارد و ثواب بیشتر متعلق بهوقت فضیلت است.
يكى از مستحبات مؤكّد اين است كه نماز را در اوّل وقت فضيلت آن بخوانند و در روايات راجع به آن بسيار سفارش شده است و هرچه به اوّل وقت فضيلت نزدیکتر باشد بهتر است، مگر آنکه تأخیر آن از جهتى بهتر باشد، مثلاً صبر کند که نماز را به جماعت بخواند.
لازم است نماز صبح از هنگام قوىتر شدن روشنايى خوانده شود.
منظور از سایه آن سایه است که بعد از زوال ظهر پیدا میشود به این معنی که هنگام ظهر نوک سایه را علامت میگذارند بعداً که اضافه شد آن اضافه معیار است.
مناطق گرمسیری مثل مکه را شامل نمیشود و مدینه و تهران و قاهره شبیه به هم و معتدله هستند.
در انتخاب شهر مناطق معتدل مخیر است و ساعت مهم است.
در مورد روزه مناطقي که روز يا شب آنها خارج از متعارف است (مثلاً بيش از 18 ساعت) بايد روز خود را مطابق مناطق معتدله در آن زمان بجا بياورد مثلاً همان زمان را در تهران يا قاهره در نظر بگيرد که طول شب و روز چقدر است زيرا آن مناطق طلوع و غروب و نصفالنهار دارند سپس با افق خود آن را تطبيق کند و به تعبير ديگر اگر در آن فصل از سال در منطقه معتدله موردنظر، طول روز 14 ساعت است، آنها هم 14 ساعت روزه میگیرند به اين معنا که از طلوع فجر آنجا شروع میکند و 14 ساعت روزه میگیرد و در زمستان که روزهاي منطقه معتدله موردنظر مثلاً 12 ساعت است، بايد از طلوع فجر آنجا شروع کند و 12 ساعت روزه بگيرد (مطابق مثال بالا). البته اگر شخصي توانايي روزه گرفتن تمامروز (مثلاً 18 يا 20 ساعت) را در مناطق غير معتدل دارد بايد مطابق افق همان منطقه غیر معتدل روزه بگيرد؛ و اما در مورد نماز درجاهایی که روز زياد کوتاه نيست، مطابق طلوع و غروب و ظهر آن محل بجا آورد و اگر طول روز زياد کوتاه باشد، مطابق آنچه در روزه نوشتيم عمل میکند.
هرگاه با سفینههای فضایى دور زمین بگردد، باید پنج نماز را در شبانهروز بجا آورد و میتواند مقیاس را وطنش درروی زمین قرار دهد.
طبق ساعات نقطهای از زمین مثلاً نقطه پرتاب، نماز میخواند.
لازم نیست نماز را دوباره بخواند و نماز خواندهشده کفایت میکند.
باید بهتدریج و به شکلی که به مشقت گرفتار نشود نمازها را اعاده نماید.
درصورتیکه با گفته آنها اعتماد پیدا کنید یا ظن قوی حاصل شود، مانعی ندارد.
نماز را باید به نیت ما فی الذمه بخواند.
اگر بعد از نماز شک نماید، نماز او صحيح است، بهشرط آنكه هنگام شروع نماز غافل از وقت نباشد، اما اگر در بين نماز شك كند، نماز او باطل است و بايد پس از دخول وقت اعاده كند.
چنانچه گمان قوى داشته باشند به داخل شدن وقت مىتوانند مشغول نماز شوند و هرگاه گمان قوی حاصل نشد، به همان مقداری که میتوانند در هر وقتیکه شد بخوانند.