افراد وسواسى نبايد به علم و يقين خود در طهارت و نجاست توجّه كنند، بلكه بايد ببينند افراد معمولى در چه مورد يقين به طهارت يا نجاست پيدا مىكنند و به همان ترتيب عمل كنند و براى ترك وسواس، بهترین راه، بىاعتنايى است.
اگر بدون آن مواد قابل شرب است و مايع مستکننده محسوب میشود نجس است (بنا بر احتياط واجب).
اگر خون دردهان بوده باشد موجب بطلان نماز نيست. ولى اگر بهظاهر لب به مقدار درهم (یکبند انگشت) يا بيشتر رسيده باشد بايد نماز را رها كند و دهان را آب بكشد و سپس آن را اعاده نمايد؛ و اگر كمتر از درهم باشد و با آب دهان آميخته شود و خارج گردد آنهم براى نماز اشكال دارد.
ازدواج او با زن مسلمان باطل است و اگر زن این حکم را بداند، فرزند آنها نامشروع است ولی اگر نمیدانسته فرزند مشروع است.
از اذن خود نباید رجوع کند مگر اینکه ضرورت مهمی باشد.
پاک است ولى آلوده است و بهتر پرهیز از آن است.
منظور از کفو شرعى آن است که مسلمان باشد و منظور از کفو عرفى آن است که ازنظر شئون اجتماعى باهم متناسب باشند؛ و مراعات کفو عرفى لازم نیست؛ مگر درجایی که دختر رشد فکرى کافى ندارد ولىّ براى او شوهر انتخاب مىکند.
توسل به انبیاء و معصومین اشکالی ندارد ولی باوجود ائمه معصومین (علیهمالسلام) بهتر است به ایشان متوسل شوید.
با توجّه به اینکه این امور بخشى از فرهنگ منحط بیگانگان است، مسلمانان باید از آن پرهیز کنند و فرهنگ خود را زنده کنند.
احتياط واجب آن است كه دو جامه احرام و طرز پوشيدن آن به همين شكلى كه معمول است باشد؛ يعنى لنگ را طورى ببندد كه لااقل از ناف تا زانو را بپوشاند و رداء را روى شانه بيفكند، بهطوریکه بقيّه بدن را بپوشاند.
خواندن آياتي که سجده واجب دارد بر چنين اشخاصي حرام است ولي قرائت آيات ديگر جايز است.
نذر در صورتى صحيح است كه براى آن صيغه خوانده شود، خواه به عربى باشد يا زبانهای ديگر، بنابراين اگر بگويد چنانچه فلان حاجت من روا شود براى خدا بر من است كه فلان مقدار مال را به فقير بدهم، نذر او صحيح است، بلكه اگر بگويد نذر مىكنم براى خدا اگر فلان حاجت من روا شود فلان كار خير را انجام دهم، كافى است.
درصورتیکه آنها موافق نبوده و با زبان خوش نهى از منکر کنند مسئولیتى ندارند.
ريختن دوا در چشم کراهت دارد؛ امّا اگر یقین دارد به فضای حلق میرسد و فرو میرود برای روزه اشکال دارد.
