مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

این کار جایز نیست.

گفتن اذان یا اقامه به‌صورت غنا يعنى آهنگى كه مناسب مجالس لهو و لعب است حرام و باطل است.

فاصله انداختن بین جملات اذان و اقامه مستحب است، ولی اگر بین آن‌ها بیشتر از معمول فاصله بیندازد، باید دوباره آن را از سر بگیرد.

هرگاه كلمات اذان و اقامه را بدون ترتيب بگويد، مثلاً «اشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدَاً رَسُولُ الله» را قبل از «اشْهَدُ انْ لا اله الا الله» بگويد، بايد برگردد و ترتيب را رعايت كند.

اذان و اقامه بايد به عربى صحيح گفته شود، بنابراين اگر غلط بگويد، يا ترجمه آن‌ها را به فارسى يا زبان ديگر بگويد صحيح نيست.

شهادت رابعه نه در اذان و اقامه جایز است و نه در نماز و موجب بطلان نماز می‌گردد و علاوه بر عدم مشروعیت زیان‌های فراوانى براى عالم تشیّع دارد. ابراز علاقه به آن بزرگوار راه‌های بسیار بهترى دارد.

از بعضى روایات استفاده می‌شود که این کار از عصر ائمّه (علیهم‌السلام) شروع شد ولى در آن عصر جنبه عمومیت نداشته است و از اواخر قرن سوم معمول شده است، سپس به‌صورت شعار شیعه درآمد (براى توضیح بیشتر به کتاب نفیس مستمسک، بحث اذان و اقامه رجوع شود). ضمناً توجه داشته باشید که شهادت به ولایت امیرالمؤمنین (ع) جزو واجبات اذان و اقامه نیست و به‌عنوان اظهار علاقه گفته می‌شود.

بدعت آن است که به‌قصد جزئیات اذان بگویند و اگر به این قصد نباشد بدعت نیست و اشکالى ندارد و شیعیان به این قصد نمی‌گویند؛ و اگر قصد جزئیات شود کار خلاف شده‌اما اذان و اقامه باطل نمی‌شود.

دراین‌باره چیزی در منابع معتبر نیافتیم.

درصورتی‌که پشت سر هم خوانده شود، اذان و اقامه برای یکی کافی است.

قبل از رکوع رکعت اول اشکالی ندارد.

بهتر این است که اذان و اقامه را به همان صورت ساده بیان کرده و چیزی به آن اضافه نکنند.

این کار جایز نیست.

سزاوار است در هیچ شرایطی اذان را قطع نکنند.

در این زمینه دستور خاصی وارد نشده‌اما گفتن آن به‌طور آهسته مانعی ندارد.