مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

سزاوار است در بین خواندن قرآن این جمله (صلوات) را نگویند و بعد از پایان آیه بگویند.

دلیل خاصی ندارد و صلوات هر تعداد که باشد خوب است.

هنگام نوشتن اسم مبارك حضرت رسول صلی‌الله عليه و اله نيز مستحب است صلوات را بنويسد، حتّى بهتر است هر وقت ياد آن حضرت مى‏كند هرچند بر زبآنجارى نكند صلوات بفرستد و صلوات از اذكار بسيار بافضیلت و پر ثواب است.

صلوات بر پيغمبر صلی‌الله عليه و اله و آل او علیهم‌السلام بعد از نماز، يا در حال نماز و همچنين در ساير حالات از مستحبات مؤكّد است و نيز مستحب است هر موقع نام مبارك حضرت رسول صلی‌الله عليه و اله خواه محمّد باشد يا احمد و همچنين لقب و كنيه آن جناب را مانند مصطفى و ابوالقاسم بشنود صلوات بفرستد، حتّى اگر در نماز باشد، همچنين اگر خودش اين نام‌های مقدّس را بر زبآنجارى كند صلوات بفرستد.

یکی از مستحبات بعد از نماز سجده شکر است و آن اين است كه پيشانى را به‌قصد شکر بر زمين بگذارد و اگر شکر خداوند را به زبان نيز آورد بهتر است و به‌قصد رجاء یک‌مرتبه يا سه مرتبه، يا صد مرتبه «شکرا لِلَّهِ» بگويد و مستحب است هر وقت نعمتى به انسان برسد يا بلايى از او دفع شود سجده شکر به‌جا آورد.

خواندن تسبیحات بعد از نماز افضل است ولی درصورتی‌که مؤمنین متفرق می‌شوند تقدم آیه مزبور اشکال ندارد.

برترين تعقيبات که بر بقيه کارها اولويت دارد، تسبيح حضرت زهرا عليها السلام است، به‌این‌ترتیب كه 34 مرتبه «الله‌اکبر»، سپس 33 مرتبه «الْحَمْدُ لِلَّهِ» و بعد 33 مرتبه «سبحان‌الله» بگويد و فضيلت و ثواب بسيار دارد.

مستحب است نمازگزار بعد از نماز مشغول ذكر و دعا و قرآن شود و بهتر است پيش از آن‏كه از جاى خود حركت كند و وضوى او باطل شود روبه‌قبله بنشيند و تعقيب را بخواند.

تعقيب در لغت به معنای دنبال كردن و در اصطلاح به معنای پس از نماز با ذكر، دعا و قرآن، خود را مشغول كردن است.

عربی زبان وحی است و برای اتحاد مسلمین دستور داده‌شده است که همه با یک‌زبان نماز بخوانند؛ بنابراین خواندن نماز به زبان واحد رمز وحدت مسلمين است؛ و يادگيرى ترجمه آن، كار ساده‌ای است. اگر يك ساعت وقت صرف آن كنيد براى یک‌عمر کافی است.

«یا خَیْرَ الْمَسْوولینَ وَ اَوْسَعَ الْمُعْطینَ اُرْزُقْنِى وَ ارْزُقْ عِیالى مِنْ فَضْلِکَ فَانَّکَ ذُوالْفَضْلِ الْعَظیمِ» یعنى: «اى بهترین کسى که مردم از او حاجت می‌طلبند و اى بهترین بخشندگان، به من و عیالم از فضل خودت روزى بده که تو داراى فضل عظیمى».

يا مُحْسِنُ قَدْ أَتاكَ المـُسِيءُ وَقَدْ اَمَرْتَ الْمـُحْسِنَ أنْ يَتَجاوَزَ عَنِ الْمـُسِيءِ أنْتَ الْمـُحْسِنُ وَ اَنَا الْمـُسِيءُ بِحَقِّ مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد صَلِّ عَلي مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَ تَجَاوَزْ عَنْ قَبِيحِ مَا تَعْلَمُ مِنِّي اي خدايي كه به بندگان احسان مي‎كني بنده گنه‎كار به در خانه تو آمده و تو امر كرده‎اي كه نيكوكار از گناهكار بگذرد، تو نيكوكاري و من گناهكار؛ به‌حق محمد وآل محمد: رحمت خود را بر محمد وآل محمد: بفرست و از بدي‎هايي كه مي‎داني از من سرزده بگذر.

«لا اله الا الله الحَلِیمُ الکرِیمُ» یعنی: نیست خدائی سزاوار پرستش مگر خدای یکتای بی‌همتایی که صاحب حلم و کرم است. «لا اله الا الله العَلِی العَظِیمُ» یعنی: نیست خدائی سزاوار پرستش، مگر خدای یکتای بی‌همتایی که بلندمرتبه و بزرگ است. «سبحان‌الله رَبِّ السَّمواتِ السَّبْعِ، وَرَبِّ الاَرَضِینَ السَّبْعِ» یعنی: پاک و منزّه است خداوندی که پروردگار هفت‌آسمان و پروردگار هفت زمین است. «وَما فِیهِنَّ وَما بَینَهُنَّ، وَرَبِّ العَرْشِ العَظِیمِ» یعنی: پروردگار هر چیزی است که در آسمان‌ها و زمین‌ها و مابین آن‌هاست و پروردگار عرش بزرگ است. «وَالحَمْدُ رَبِّ العالَمِینَ» یعنی: حمد و ثنا مخصوص خداوندی است که پرورش‌دهنده تمام موجودات است.

رَبَّنا آتِنا فِى الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِى الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ: خداوندا در دنيا و در سراى ديگر به ما نيكى مرحمت فرما و ما را از عذاب دوزخ نگاه‌دار!

سبحان‌الله وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لا اله إلَّااللَّهُ وَ الله‌اکبر: پاك و منزّه است خداوند و حمد و ستايش مخصوص اوست و معبودى جز او نيست و خداوند بزرگ‌تر از آن است كه به وصف آيد.