كسى كه در شب ماه رمضان جنب است و می‌داند اگر بخوابد تا صبح بيدار نمی‌شود نبايد بخوابد و چنانچه بخوابد و بيدار نشود روزه‌اش بنا بر احتیاط واجب باطل است و بنا بر احتياط واجب بايد قضا و كفّاره به‌جا آورد، امّا اگر احتمال دهد كه بيدار می‌شود، می‌تواند بخوابد و احتياط واجب اين است كه در دفعه دوم كه بيدار شد نخوابد تا غسل كند.
اگر براثر ندانستن مسئله، يا جهت ديگرى، بجاى نيّت عمره تمتّع، حج تمتّع را قصد كند و در نظرش اين باشد كه همان عملى كه همه مردم انجام مى‌دهند او هم بجا آورد، ولى خيال كرده جزء اوّل از دو جزء اعمال حج، حج تمتّع نام دارد، بدین‌جهت نيّت حج تمتّع كرده، عمل او صحيح است و عمره تمتّع محسوب مى‌شود و بهتر آن است كه نيّت را تجديد كند.
اگر اعمال کامل انجام شود تکیه دادن مانعی ندارد.
اشکالی ندارد. (در لفظ عقد مدت المعلومه و مهر المعلوم ذکر شود).
هرگاه مرد عمدآ، يا در حال اضطرار، كفش و جوراب بپوشد كفّاره ندارد، همچنين اگر از روى فراموشى يا جهل باشد و اگر مجبور بر پوشيدن كفش و جوراب شود لازم است روى پا را شكاف دهد.
منظور از تبعید کردن این است که در آن محل تحت نظر باشد، و زندانى کردن دلیلى ندارد.
این کار حرام و گناه بوده ولی با توجه به اینکه دخول صورت نگرفته به یکدیگر حرام ابد نمی شوند.
در مورد اولاد اولویت عرفیه به دلیل اقربیت ثابت است.
همه آن را به مصرف فقیر عام برسانند تا مشکلی ایجاد نشود.
با از بین رفتن مرهون به سبب آفتی آسمانی یا زمینی، رهن باطل می‌گردد.
گوشت قربانى را به همه فقراى مسلمين، اعم از شيعه و اهل سنّت مى‌توان داد؛ ولى دادن به غیرمسلمانان و ناصبی‌ها (آنها كه با ائمّه: عداوت دارند) اشكال دارد.
هرگاه در غير مکه اقامت كند، چه در بين راه باشد يا شهر ديگر مثلاً جدّه، نمى‌تواند هفت روز روزه را در انجام بگيرد؛ هرچند به مقدارى صبر كند كه اگر به سمت وطنش حركت مى‌كرد به وطن مى‌رسيد.
بايد بلند بخواند، مگر در مواردى كه ناچار از اخفات باشد.
اين كار به صورت عمدى و بدون عذر اشكال دارد و آنها در مقابل اين امر مسؤولند.
