امام جماعت بهانه‌ای نماز را رها می‌کند و یکی از مأمومین که شرایط امامت جماعت دارد را مقداری جلو می‌آورد و به مردم اعلان می‌کند که نماز را با وی تمام کنند و اگر چنین کسی در صف جماعت نباشد می‌تواند به مردم اعلام کند که من وضو ندارم (بی‌آنکه شرح دهد) و به آن‌ها بگوید نمازشان را ادامه دهند.
اگر مفسده خاصی نداشته باشد، اشکالى ندارد.
اگر موجب ترویج باطل نشود، مانعى ندارد.
درصورتی‌که سبب توهین به جماعت اوّل یا امام جماعت شود نمازشان باطل است.
در صورتى که موجب اهانت به نماز جماعت اوّل نباشد، مانعى ندارد.
اگر انحرافِ قبله، کمتر از نود درجه باشد اقتدا به او اشکالی ندارد.
اگر مأموم در اثناء نماز شك كند كه نيّت اقتدا كرده يا نه چنانچه در حالى باشد كه اطمينان پيدا كند مشغول جماعت است نماز را به جماعت تمام مىكند، ولى اگر اطمينان پيدا نكند بايد نماز را به نيّت فرادا انجام دهد.
تا آنجایی که نماز خوانده است صحیح است؛ منتهی به هنگام حمد و سوره، باید حمد و سوره را خودش بخواند و احتیاطاً بعدازآن نماز را اعاده کند.
فتوا است و عدول در این مسئله جایز نیست.
درس خواندن مجوز افطار روزه نمی‌گردد و چنانچه بتواند، باید ساعت مطالعه خود را تغییر دهد و به فاصله زمانی افطار تا سحر و یا زمان‌هایی که توان بیشتری برای درس خواندن دارد موکول نماید. در غیر این صورت، تنها مجوز افطار این است که در برخی روزها (مثلاً هفته‌ای 3-4 روز) قبل از ظهر به مقدار مسافت شرعی از شهر خارج و در آنجا افطار کند و برگردد؛ و تا ماه رمضان سال آینده قضای آن را بجا آورد.
مردم معمولاً در فصل تابستان نیز روزه می‌گیرند و به کارهای زندگی (البته به‌صورت سبک‌تر) ادامه می‌دهند ولی چنانچه بعضی افراد ضعیف باشند و طاقت روزه پی‌درپی نداشته باشند می‌توانند یک‌درمیان روزه‌بگیرند و در زمستان بقیه را قضا کنند.
اگر در اثناء نماز به خاطر عذرى نيّت فرادا كند نمىتواند دوباره به جماعت برگردد و نيز اگر مردّد شود كه نيّت فرادا كند يا نكند و بعد تصميم بگيرد نماز را به جماعت تمام كند جماعت او اشكال دارد، امّا هرگاه شك كند كه نيّت فرادا كرده يا نه بنا مىگذارد بر اينكه نيّت فرادا نكرده است.
بايد بلند بخواند، مگر در مواردى كه ناچار از اخفات باشد.
