مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

احتیاط واجب در حرمت نجس کردن و وجوب فوریت تطهیر حرم ائمه علیهم‌السلام است.

در فرض سؤال، کثیر السفر محسوب می‌شوید.

اگر در بين نماز چيزى كه وضو را باطل مى‏كند انجام دهد، خواه عمداً باشد يا سهواً، يا از روى ناچارى نماز او باطل است.

واجب النفقه محسوب نمی‌شوند ولی بهتر، رعایت حال آن‌هاست.

درصورتی‌که زیاد تکرار نکرده باشید نمازهای گذشته صحیح است.

چنانچه در مخالفت دستور او خوف ضرر باشد مجوّز شرعى دارد.

از ذراع به‌جای كف دست استفاده كند.

حد او تازیانه است نه رجم.‌

اگر به تقاضاى مراجعه‌کننده بوده باشد، کار حرامی صورت گرفته ولی دیه تعلّق نمی‌گیرد، در غیر این صورت علاوه بر امر حرام احتیاط این است که طبیب دیه کامله پرداخت کند.

این تست و آزمایش به تنهایی برای اثبات جرم شرب خمر و اجرای حد شرعی کافی نیست.‌

‌ 1- در فرض سوال ارشد اولاد  متولی که فوت کرده برای تولیت اولویت دارند.‌  ‌ 2- این عبارت شامل همه طبقات می شود.‌

كسى كه توانايى نگهدارى امانت را ندارد نبايد آن را قبول كند، ولى اگر صاحب‌مال در نگهدارى آن عاجزتر باشد و كسى هم كه بهتر حفظ كند وجود نداشته باشد، قبول كردن آن مانعى ندارد.

احتیاط آن است که او را به عمره نبرند.‌

28. قربانى كردن در هر يك از قربانگاه‌های موجود جايز است، هرچند خارج از محدوده منى است؛ مشروط بر این‌که گوشت‌ها تلف نشود. 29. بهتر است قربانى را روز عيد ذبح كنند؛ ولى تأخیر آن تا روز سيزدهم نيز جايز است. 30. لازم نيست ذابح شيعه باشد؛ بلكه هر مسلمانى كه ذبيحه او پاك و حلال است مى‌تواند ذبح كند. 31. سربریدن و ذبح حيوانات، براى قربانى يا غير آن، با چاقوهاى استيل و فلزات ديگر، اشكالى ندارد. 32. قربانى را مى‌توان شخصاً ذبح نمود، يا به شخص ديگرى كه به او اطمينان دارد نيابت داد. خواه مدير كاروان باشد، يا اعضاى بعثه حج، يا بعضى از دوستان (معيار اطمينان داشتن به كار نايب است)؛ و لازم نيست وكيل نام صاحب قربانى را بداند، همين اندازه كه نيّت او را كند كافى است، هرچند بردن نام او به هنگام ذبح بهتر است و اگر كسى بدون گرفتن وكالت از طرف ديگرى قربانى كند صحيح نيست.33. مسلمانان بايد كارى كنند كه گوشت‌های قربانى از بين نرود و مجبور به سوزاندن و دفن كردن آن نباشند؛ زيرا اين كار اسراف و حرام است و ادلّه قربانى شامل آن نمى‌شود و چنانچه مستحقّينى در منى يافت نشوند، لازم است آن را به ساير بلاد اسلامى ببرند و به فقرا و مؤمنان بدهند و يا پول آن را كنار بگذارند و هنگام بازگشت در محل خود قربانى كنند و يا با دوستان خود هماهنگ كند كه در همان روز بعد از رمى جمره قربانى كنند؛ و هر يك از این‌ها كافى است. 34. تا انجام‌ كه ممكن است بايد قربانى را در قربانگاه‌های موجود انجام داد و از تلف شدن گوشت آن جلوگيرى كرد؛ امّا اگر بعد از تلاش و كوشش، يقين پيدا كند كه راهى براى استفاده از گوشت قربانى نيست و حتماً ضايع مى‌شود، بايد از قربانى در انجام‌ صرف‌نظر كند و پول آن را كنار بگذارد و هنگام بازگشت در محل خود قربانى نمايد. البتّه در ماه ذی‌الحجه همان سال و اگر ممكن نشد در ماه ذی‌الحجه سال آينده قربانى مى‌كند و می‌تواند به‌وسیله تلفن با دوستان خود هماهنگ كند كه در همان روز بعد از رمى جمره قربانى كنند؛ ولى اين كار واجب نيست.35. در وضعیت فعلى كه مسئولین حج مى‌گويند گوشت قربانى در دستگاه‌هاى مجهّز نگهدارى و سپس به دست نيازمندان مى‌رسد (ولى تمام قربانى‌ها در خارج از منى صورت مى‌گيرد) حجاج محترم مخيّرند انجام‌ قربانى كنند يا پول قربانى را كنار گذاشته و بقيه اعمال را به‌جا آورده و پس از بازگشت در ماه ذی‌الحجه در وطنشان قربانى كنند. 36. استفاده از وسايل ماشينى براى ذبح حيوانات مانعى ندارد، ولى شرايط ذبح شرعى مانند روبه‌قبله بودن و بسم‌الله گفتن و غير آن بايد رعايت شود.

گاه ديده مى‌شود برخى از افراد جاهل براى احتياط از شخص ديگرى مى‌خواهد كه او را طواف دهد و شانه‌هاى او را به‌سوی كعبه كند، به‌گونه‌ای كه اختيار از طواف كننده سلب مى‌شود. هرچند اين كار موجب بطلان طواف نمى‌گردد، امّا بدون شك كارهاى اين افراد بسيار بد و زننده است.