اگر خرده‌های غذا يا حشره‌ای مانند مگس بی‌اختیار در گلوى روزه‌دار برود چنانچه به‌قدری پايين برود كه نمی‌توان آن را بيرون آورد روزه‌اش صحيح است و اگر بتواند آن را بيرون آورد بايد چنين كند و بيرون آوردنش ضررى براى روزه ندارد، بلكه اگر در اين حال فروبرد روزه‌اش باطل است.
اگر روزه‌دار به‌اندازه‌ای تشنه شود كه طاقت تحمّل آن را ندارد و يا ترس بيمارى و تلف داشته باشد، می‌تواند به‌اندازه ضرورت آب بنوشد، ولى روزه او باطل می‌شود و اگر ماه رمضان باشد بايد بنا بر احتیاط واجب بقيّه روز را امساك كند.
اگر چيزي از آن فرو نرود روزه را باطل نمی‌کند و اگر بدون اراده به حلق برسد اشکالي ندارد، ولي اگر از اول بداند بی‌اختیار به حلق می‌رسد روزه‌اش باطل است و قضا و کفاره دارد.
جويدن غذا براى بچه اگر چيزى از آن فرو نرود روزه را باطل نمی‌کند و اگر بدون اراده به حلق برسد اشكالى ندارد، ولى اگر از اوّل بداند بی‌اختیار به حلق می‌رسد روزه‌اش باطل است و قضا و كفّاره دارد.
فروبردن آب دهان، هرچند به‌واسطه خيال كردن ترشى و مانند آن در دهان جمع شده باشد، روزه را باطل نمی‌کند.
كسى كه می‌خواهد روزه بگيرد بهتر است پيش از اذان صبح دندان‌هایش را بشويد و خلال كند و اگر بداند غذايى كه لاى دندان مانده در روز فرو می‌رود احتياط واجب آن است كه قبلاً آن را بشويد و خلال كند و اگر نكند و غذا فرورود روزه را تمام كند و بعد قضا نمايد.
خوردن و آشاميدن از روي سهو و فراموشي روزه (چه مستحب و چه واجب) را باطل نمی‌کند.
بهتر است اولویت را رعایت نمایند مگر اینکه مشکل خاصی ایجاد شود.
اجازه گرفتن واجب نیست ولى به اخلاق مؤمن نزدیک‌تر است؛ امّا درجایی که شخص روحانى حضور دارد امامت غیر روحانى خالى از اشکال نیست.
بايد قبل از شروع اذان، از مبطلات روزه ازجمله خوردن و آشاميدن دست کشيد ولي اگر بدون اطلاع از شروع اذان و يا از روي ندانستن حکم، ادامه داده است درصورتی‌که تا پيش از پايان اذان خوردن و آشاميدن را ترک کرده، استثنائا روزه این روز صحيح است.
گاهى هیئت‌امنای مسجد يا متولی آن راضى به حضور فرد معيّنى به‌عنوان امام جماعت در مسجد نيستند؛ اين عدم رضايت تأثيرى ندارد. درواقع هیئت‌امنا و حتى متولی مسجد چنين حقّى ندارند، بلكه مردم امام جماعت را تعيين می‌کنند، يا هیئت‌امنایی كه واقعاً رضايت مردم را در نظر دارند و مردم حرف آن‌ها را قبول دارند و حتى امام جماعت راتب نمىتواند شخص ديگرى را تعيين كند بلكه مراعات كلام او فقط استحباب دارد. البته اصل اتحاد است و باید سعى همگان بر اين باشد كه اگر اختلافى بود با مسالمت تبديل به اتحاد شود. بايد توجه داشت كه در مساجد همواره همبستگى و یکدست بودن مردم، امام جماعت و مسؤولين مسجد حرف اول را مىزند و بايد در حفظ آن كوشيد و به خاطر بعضى اختلاف سليقههاى كوچك اين مهم را كنار نگذاشت.
نظر واقف نسبت به تعیین امام جماعت شرط نیست.
مسواک کردن در حال روزه، مانعي ندارد. ولي اگر رطوبت پيدا کند و مسواک را بيرون آورده و به دهان بازگرداند و رطوبت آن در آب دهان از بين نرود و فرورود، جايز نيست (مگر اینکه آن را بيرون بريزد) و درصورتی‌که با خمیردندان مسواک کند، بايد دهان را بعدازآن کاملاً بشويد.
مانعی ندارد.
اعلان به مأمومین لازم نيست و نماز آن‌ها صحيح است، ولى امام جماعت بايد نماز خود را اعاده كند.
