مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

این کار جایز نیست مگر در مواقع ضرورت؛ که آن نیز موجب بطلان روزه است.

كسى كه به دنبال گمشده‌ای می‌رود و نمی‌داند چه مقدار بايد برود تا مقصود خود را پيدا كند، بايد نماز را تمام بخواند، ولى در برگشتن چنانچه تا وطن يا محل اقامتش هشت فرسخ يا بيشتر باشد نماز او شكسته است.

در فرض سؤال، روزه را باطل نمی‌کند.

در فرض سؤال جایز نیست و روزه باطل می‌شود.

به محدوده بین مخرج حرف {خ} تا لب‌ها فضای دهان گفته می‌شود.

هرگاه محلی دو راه دارد كه يكى كمتر از هشت فرسخ و ديگرى هشت فرسخ يا بيشتر است، اگر از راه اوّل برود بايد نمازش را تمام بخواند و اگر از راه دوم برود نمازش شكسته است.

در روایات، در مورد سؤال از پیامبر صلی‌الله علیه و اله برای نماز مسافر آمده است که ایشان فرمودند: جبرئیل بر من نازل شد و گفت فاصله میان دو کوهی که در دو طرف مدینه است، حدّ سفر خواهد بود و بعد از اندازه‌گیری 4 فرسخ بوده است؛ بنابراین معیار حکم مسافر، یک روز مسافرت نیست بلکه طی مسافت شرعی است که نسبت به امروز هم تغییر نکرده است.

كسى كه رفتن و برگشتن او هشت فرسخ (حدود 43 كيلومتر) است بايد نماز را شكسته بخواند، خواه رفتنش چهار فرسخ (5/ 21 كيلومتر تقريباً) باشد يا كمتر يا بيشتر، همين اندازه كه رفتن و برگشتن او هشت فرسخ باشد نماز شكسته است و خواه در همان روز و شب برگردد يا فاصله‏اى بيفتد، مگر اين‏كه در بين اين مسافت، ده روز قصد اقامه كند.

اگر محل کار احکام وطن (مثلاً یک سال در آنجا مشغول باشد) را پیدا کند از محل کار محاسبه می‌شود؛ لذا اگر مقصد، کمتر از مسافت شرعی باشد نماز کامل است و اگر مسافت شرعی باشد نماز شکسته می‌شود.

چنانچه مراقبت نماید که از حلق فرو نرود و تنها بوی عطر و یا تلخی نمک باقی بماند روزه صحیح است، اما اگر ذرات ریز آن در دهان باشد باید آب‌کشیده شود.

اگر يقين دارد به فضاي حلق می‌رسد و فرو می‌رود براي روزه اشکال دارد.

شايسته است به اميد ثواب از امور زير بپرهيزند: 1 اگر در صف‌های جماعت جا باشد نمازگزار تنها نايستد. 2 مأموم ذكرهاى نماز را طورى نگويد كه امام بشنود. 3 مسافرى كه نماز ظهر و عصر و عشا را شكسته مى‏خواند براى كسانى كه مسافر نيستند امامت نكند، همچنين كسى كه مسافر است به شخص حاضر اقتدا نكند (البته منظور از كراهت در اينجا كمتر بودن ثواب است وگرنه نماز جماعت درهرصورت ثواب دارد).

جای گفتن آن ذکر بعد از حمد است و قبل از شروع سوره. در آینده به‌قصد ذکر مطلق بگویند.

مستحب است.

مستحب است امور زیر به اميد ثواب الهى در جماعت رعايت شود: 1. اگر مأموم يك مرد است در طرف راست امام، كمى عقب‌تر از او بايستد و اگر يك زن است در طرف راست امام طورى بايستد كه جاى سجده‏اش مساوى زانو يا قدم امام باشد و اگر يك مرد و يك زن يا يك مرد و چند زن باشند مرد طرف راست امام و باقى پشت سر امام مى‏ايستند و اگر چند مرد يا چند زن باشند همه پشت سر امام مى‏ايستند و اگر چند مرد و چند زن باشند مردها پشت سر امام و زن‌ها پشت سر مردها بايستند.2. اگر امام و مأموم هر دو زن باشند در يك صف مى‏ايستند، ولى امام كمى جلوتر مى‏ايستد.3. امام در وسط صف بايستد و اهل علم و فضيلت و تقوا در صف اوّل بايستند.4 صف‌های جماعت منظم باشد آن‌چنآن‌که شانه‏هاى آنان رديف يكديگر قرار گيرد و میان كسانى كه در يك صف ايستاده‏اند فاصله‏اى نباشد. 5 بعد از گفتن «قَدْ قامَتِ الصَّلاة» مأمومین همگى برخيزند و آماده جماعت شوند. 6 امام جماعت حال مأمومی را كه از ديگران ضعيف‏تر است رعايت كند و عجله نكند تا افراد ضعيف به او برسند، همچنين ركوع و سجود و قنوت را زياد طولانى نكند، مگر اين‏كه بداند همه‌کسانی كه به او اقتدا كرده‏اند آمادگى دارند.7 امام جماعت هنگام قرائت حمد و سوره صداى خود را بلند كند تا مأمومین بشنوند ولى نه بیش‌ازاندازه.8 اگر امام در ركوع بفهمد شخص يا اشخاصى تازه رسيده‏اند و مى‏خواهند اقتدا كنند ركوع را كمى طول بدهد تا به او برسند، ولى بيش از دو برابر ركوع معمولى طول ندهد، هرچند بداند شخص يا اشخاص ديگرى نيز مى‏خواهند اقتدا كنند.