در ماه مبارك رمضان همين اندازه كه نيّت كند فردا را روزه می‌گیرم كافى است، بلكه اگر نداند ماه رمضان است يا بداند و فراموش كند و روزه ديگرى را قصد كند روزه ماه رمضان حساب می‌شود، ولى اگر عمداً در ماه مبارك رمضان نيّت روزه غير ماه رمضان را كند (درحالی‌که می‌داند در ماه رمضان روزه غير ماه رمضان صحيح نيست) روزه او باطل است، يعنى نه از رمضان حساب می‌شود و نه از غير آن.
هرگاه كسى بخواهد روزهاى غير از روزه ماه رمضان به‌جا آورد بايد آن را معيّن كند، مثلاً نيّت كند روزه قضا می‌گیرم، يا روزه نذر به‌جا می‌آورم.
در صورت اشتباه نماز صحیح است ولی عمداً نمی‌تواند این‌گونه بخواند.
همین‌که زنان جلوتر از مردان نباشند کافی است.
بايد احتياطاً كمى قبل از اذان صبح و كمى هم بعد از مغرب، ازآنجام مبطلات روزه خوددارى كند تا يقين حاصل كند كه تمام اين مدّت را روزه داشته است.
جايز است «امام جماعت» كه یک‌بار نماز خود را با جماعت خوانده آن را با جماعت ديگرى دوباره بخواند، امّا بيش از دو بار اشكال دارد، بنابراين يك امام جماعت می‌تواند در دو مسجد اقامه جماعت كرده و نماز را دوباره بخواند.
نماز دوّم مأموم اشکال دارد مگر اینکه احتمال دهد در نماز اوّلش خللى بوده یا قصد نماز قضا براى خودش یا شخص میتی نماید.
روزه از عبادات است و لازم است با نيّت به‌جا آورده شود، در موقع نيّت لازم نيست به زبان بگويد، يا از قلب خود بگذراند همين اندازه كه در نظرش اين باشد كه براى اطاعت فرمان خدا از اذان صبح تا مغرب كارهايى كه روزه را باطل می‌کند ترك نمايد كافى است.
امام جماعت بهانه‌ای نماز را رها می‌کند و یکی از مأمومین که شرایط امامت جماعت دارد را مقداری جلو می‌آورد و به مردم اعلان می‌کند که نماز را با وی تمام کنند و اگر چنین کسی در صف جماعت نباشد می‌تواند به مردم اعلام کند که من وضو ندارم (بی‌آنکه شرح دهد) و به آن‌ها بگوید نمازشان را ادامه دهند.
اگر مفسده خاصی نداشته باشد، اشکالى ندارد.
اگر موجب ترویج باطل نشود، مانعى ندارد.
درصورتی‌که سبب توهین به جماعت اوّل یا امام جماعت شود نمازشان باطل است.
در صورتى که موجب اهانت به نماز جماعت اوّل نباشد، مانعى ندارد.
اگر انحرافِ قبله، کمتر از نود درجه باشد اقتدا به او اشکالی ندارد.
