مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اگر به فضاى دهان وارد نشود یا بدون اختیار فرورود مانعى ندارد.

اگر دهان به‌خوبی شستشو داده شود که اجزاى غذا باقى نماند - حتی اگر بو و طعم غذا باقی باشد- روزه صحیح است.

درصورتی‌که روزه نباشند یا روزه باشند و امکان جلوگیری باشد، مسئولیتی ندارید.

موجب بطلان روزه نمی‌شود مگر این‌که آلوده به آب دهان شود و آن را بیرون آورد و سپس وارد دهان کند و رطوبت آن ابزار به‌قدری باشد که در آب دهان مستهلک نشود و آن را فروبرد.

در فرض سؤال اشکالی ندارد.

نماز او کامل است زیرا نیت مسافرت نداشته است.

با توجّه به این‌که اجزاى آن تدریجاً جدا می‌شود، جایز نیست.

كسى كه اختيارش در سفر با ديگرى است مانند پسرى كه با پدر خود مسافرت مى‏كند، چنانچه بداند سفر پدرش هشت فرسخ است بايد نماز را شكسته بخواند، حتّى اگر كسى را به‌اجبار به‌جايى می‌برند (مانند زندانى) و بداند مسافت او هشت فرسخ يا بيشتر است همين حكم را دارد، مگر اين‏كه احتمال عقلايى بدهد كه پيش از رسيدن به چهار فرسخ از آن‌ها جدا می‌شود و برمی‌گردد.

چنانچه عمداً پایین برود، مبطل است و بیرون آوردن آن مشکلی را حل نمی‌کند.

كسى كه قصد هشت فرسخ دارد بايد نمازش را شكسته بخواند، هرچند هرروز مقدار كمى راه برود ولى به‌اندازه‌ای باشد كه به او مسافر گويند.

مسافت آسمانی و زمینی برای نماز شکسته تفاوتی نمی‌کند.

در فرض سؤال، این کار گشت زنی است و مسافر محسوب نمی‌شود.

این کار جایز نیست مگر در مواقع ضرورت؛ که آن نیز موجب بطلان روزه است.

كسى كه به دنبال گمشده‌ای می‌رود و نمی‌داند چه مقدار بايد برود تا مقصود خود را پيدا كند، بايد نماز را تمام بخواند، ولى در برگشتن چنانچه تا وطن يا محل اقامتش هشت فرسخ يا بيشتر باشد نماز او شكسته است.

در فرض سؤال، روزه را باطل نمی‌کند.